Hebben we meer zorg en compassie nodig voor vrouwen met een miskraam?
Zoals veel miskramen begon de mijne met een bloedvlek. Het was niets meer dan een klein stipje, maar het stuurde mijn hart naar mijn maag. Het was het begin van het einde van mijn eerste zwangerschap en ik was radeloos.
Ik wist niet wat ik moest doen, ik was slechts 6 weken mee en ik was me pijnlijk bewust van de kansen. Ik belde mijn huisartsenpraktijk en legde uit wat er aan de hand was. Ze adviseerden me zo snel mogelijk binnen te komen.
Mijn reguliere GP was niet beschikbaar. Haar collega was koud en klinisch, vulde een echografische verwijzing aan terwijl ik snikte en naar de lucht snuffelde als een gewond kind.
Dit was de eerste van een reeks interacties met medische professionals die me een gematigd en ontstemd gevoel gaven. Voor hen was ik slechts een statistiek, een dagelijks evenement, geen big deal. Geen van hen erkende wat ik voelde: dat ik een baby had verloren.
Dit is een veel voorkomende ervaring. Het is zelfs zo gewoon dat Mumsnet, de grootste website voor ouders in het Verenigd Koninkrijk, net een campagne is gestart waarin wordt opgeroepen tot meer zorg en compassie voor vrouwen die een miskraam hebben of hebben gehad.
"Duizenden vrouwen hebben Mumsnet gebruikt om hartverscheurende verhalen over miskraamzorg te delen. Wij geloven dat de National Health Service effectieve, responsieve zorg en behandeling moet bieden voor de een op de vijf zwangerschappen die eindigt in een miskraam, maar hoewel sommige trusts goede zorg bieden, helaas niet bij anderen, "legt Mumsnet uit.
Een onderzoek onder 1000 Mumsnet-gebruikers wees uit dat de behandeling en ondersteuning van vrouwen na een miskraam niet voldeden aan de officiële richtlijnen. Dit omvatte meer dan 24 uur wachten op een scan en worden behandeld met vrouwen met gezonde zwangerschappen.
Zijn de dingen ook beter in de wereld? Professor Steve Robson is vice-president van het Royal Worldn en Nieuw-Zeelandse College van Verloskundigen en Gynaecologen. Hij zegt dat de behandeling van vrouwen met vroeg zwangerschapsverlies iets is dat de medische professie zeer serieus neemt.
"We zetten een zeer hoge premie op communicatiemanagement en bieden ondersteuning", zegt hij.
"Alle verloskundigen in opleiding moeten een gespecialiseerde workshop voor communicatieve vaardigheden bijwonen die beschrijft hoe om te gaan met patiënten en hoe ze ondersteuning kunnen bieden", legt dr. Robson uit.
Deze vaardigheden worden getest in rollenspelsituaties met behulp van actoren en markeringen worden toegewezen op basis van hoe goed ze omgaan met hun patiënten.
"We nemen het heel serieus", zegt hij. "Het management van vroeg zwangerschapsverlies heeft hoge prioriteit."
Hoewel medische professionals zoals verloskundigen een training krijgen over hoe ze vrouwen kunnen helpen door vroegtijdig zwangerschapsverlies, zijn veel Wereldvrouwen ontevreden over het niveau van zorg dat zij ontvingen toen ze een miskraam hadden.
Anna * was 11 weken zwanger toen ze begon te bloeden. Gealarmeerd dat er iets mis was, ging ze regelrecht naar haar plaatselijke ziekenhuis. Maar de dokter die ze in nood zag, nam haar zaak niet serieus en weigerde haar door te verwijzen voor een scan.
"Het was vreselijk", zegt ze. "Ik kreeg het gevoel dat ik een idioot was die haar eigen lichaam niet kende."
Het is niet ongebruikelijk dat vrouwen ontslagen en betutteld worden gelaten, zegt Anne Bowers, een ouderlijke supporter en woordvoerder van Sands World, een liefdadigheidsinstelling voor nabestaanden van nabestaanden.
Bowers zegt ook dat een ander ding waar vrouwen zich zorgen over maken, de medische terminologie is die wordt gebruikt. "Terminologie zoals een afgebroken zwangerschap, of het verwijzen naar de verloren baby als een embryo kan heel schokkend zijn, " zegt ze.
"Wat de medische beroepsgroep vaak nalaat aan te pakken, is dat een miskraam een ​​enorm emotionele ervaring is, het is geen ziekte of een procedure", legt Bowers uit. "Veel vrouwen zien een miskraam als het verlies van hun baby."
Wat vrouwen willen
De Massenet-miskraamcode van de zorg vraagt ​​om de volgende maatregelen die door het gezondheidssysteem moeten worden ingevoerd om het trauma van zwangerschapsverliezen te verminderen. Ze bevatten:
1. Ondersteunend personeel
Huisartsen en ziekenhuismedewerkers moeten worden opgeleid in communicatie- en luistervaardigheid (inclusief dingen die NIET te zeggen zijn voor vrouwen die zich niet goed voelen) en de psychologische gevolgen van een miskraam.
2. Toegang tot scannen
Wanneer vrouwen thuis een miskraam hebben gehad en ernstige symptomen hebben ondervonden, moet hen een scan worden aangeboden om te controleren of er geen doorlopende complicaties zijn.
3. Veilige en geschikte plaatsen voor behandeling
Vrouwen die een miskraam of een vermoedelijke miskraam ondergaan, moeten worden gescheiden van vrouwen met routineuze prenatale en postnatale zorg, of vrouwen die een ongewenste zwangerschap beëindigen.
4. Goede informatie en effectieve behandeling
Alle vrouwen die een miskraam ervaren, moeten duidelijke en eerlijke informatie krijgen, die sympathiek wordt afgeleverd.
5. Zorgvuldige zorg
Informatie die gevoelig wordt uitgewisseld tussen verloskundigen en huisartsen, voor de continuïteit van de nazorg en om te voorkomen dat vrouwen worden opgejaagd of gefactureerd voor gemiste afspraken.