Een lange en moeilijke moederschapstraject - een moeder zijn voor mooie tweelingdochters
We zijn in 2003 getrouwd en als werkende vrouw, heb ik een gezin uitgesteld tot nog maar een jaar. Maar het leven heeft zijn eigen plannen. Mijn man leed aan een hernia, omdat hij een fervent golfer was. Het volgende jaar verloor ik mijn gezichtsvermogen, vanwege een medisch dossier dat bekend staat als BIH. Godzijdank, het was een tijdelijke fase, maar ik heb tot in het extreme mijn geduld getest. De artsen hebben enorme hoeveelheden steroïden gepompt om me te genezen. Ik bloated als een aardappel, maar mijn visie begon te verbeteren. Dit zelf duurde de komende 3 tot 4 jaar. Ik nam ontslag bij het werk. Mijn carrière was geruïneerd. Mijn zelfvertrouwen werd verbroken, omdat ik niet meer op mezelf leek in de spiegel en ook niet duidelijk kon zien. Dus ik werd alleen thuis, op bezoek bij mijn ouders. Nu dacht ik aan zwanger worden, en ik kreeg al snel geluk, maar aan de andere kant, alsof een of ander kwaad oog recht op me staarde, eindigde het allemaal met een nood-C-sectie aan het einde van mijn eerste trimester. De artsen stempelden het als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik hield mijn geloof aan de gang, maar ik verzuimde opnieuw om zwanger te worden. Dus toen ging ik naar een IVF-specialist. Voor de volgende 8 jaar was ik een IVF-er.
Ik sprong van dokter naar dokter, tussen dezelfde doktoren die er nog steeds niet in slaagden zwanger te worden. Na 8 IVF-overdrachten heb ik uiteindelijk een tweeling gekregen, maar een gecompliceerd geval van Mono Mono-tweeling. We waren zo bang dat we het op zouden geven. Maar mijn arts gaf ons de moed om door te gaan. Meer dan de reguliere scans, veel buikinjecties, zwangerschapsdiabetes en zelftoediening van insuline, elk uur lopen om de suikerspiegel te handhaven, hoewel ik bekkenpijn had door het gewicht van de tweeling en nog steeds een gezond zwangerschapsdieet uitwerkte. Een zeer uitdagende zwangerschap en een langverwachte zwangerschap. Dat was bedoeld om verheugd over te zijn. Maar zou ik me er in kunnen verheugen?
Ik verheug me nu. In nog een andere uitdaging om er twee bij elkaar te brengen. Maar ik ben eindelijk blij. Ik heb waar ik naar heb verlangd en waar ik zo hard voor heb gewerkt. Ik ben eindelijk moeder van twee
...en ik verheug me in mijn moederschap.
Disclaimer: de meningen, meningen en standpunten (inclusief inhoud in welke vorm dan ook) die in dit bericht worden uitgedrukt, zijn die van de auteur alleen. De juistheid, volledigheid en geldigheid van verklaringen in dit artikel zijn niet gegarandeerd. Wij aanvaarden geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten, weglatingen of voorstellingen. De verantwoordelijkheid voor intellectuele eigendomsrechten van deze inhoud berust bij de auteur en eventuele aansprakelijkheid met betrekking tot inbreuk op intellectuele-eigendomsrechten blijft bij hem / haar.