Hoe een kind te helpen met verlatingsangst
Vraag: Ik heb een erg gehechte peuter die het moeilijk vindt om me vaarwel te zeggen. Het wordt een beetje beter, maar de drop-off is nog steeds een probleem. Ik heb geprobeerd een idee waar je over schreef en gaf haar een lange knuffel thuis, wachtend tot ze wegging - en 30 minuten later was ze nog steeds vrij gretig.
Ik vind het geweldig dat we zo'n sterke band hebben maar ook graag advies over hoe we scheidingen gemakkelijker kunnen maken. Op dit moment, op school, zal een van haar leraren haar zachtjes begeleiden naar een activiteit terwijl ik wegga, zodat ik haar niet weg duw. Ze huilt niet maar geeft me een droevig gezicht en vertelt me ​​later dat dit het slechtste deel van haar dag is.
Haar leraren verzekeren me dat ze een paar minuten later gelukkig is. Mijn man zegt hetzelfde als ik het huis verlaat - ze huilt als ik wegga, maar het gaat wel een minuut later goed. Ik werk tijdens de week, dus gaat ze naar de nazorg. Ze heeft een zes jaar oude grote zus die zich soms verwaarloosd voelt, omdat de jongere zo veel aandacht van mij eist. Helpen!
Antwoord: Ik las deze vraag en in mijn gedachten hoorde ik de honderden ouders die me over hun kleingeestigde kinderen hebben gebeld.
Wij ouders knuffelen en aaien en troosten en wrikken en wringen ze af en leveren hen in de handen van de leraar. De tranen en gejammer gaan door, lang nadat de andere kinderen zich lijken aan te passen aan de drop-off. We zijn gespannen; het is een vreselijke manier om een ​​dag te beginnen.
Dus hoe kunnen we deze vastberadenheid beginnen te begrijpen? En waarom gebeurt de liefde meestal in jouw aanwezigheid?
Vier zijn is intens voor een kind. Het is het wezenlijke "ik ben groot en ik ben klein" podium. Het ene moment zal de vierjarige behulpzaam zijn en verbazingwekkende glimpen van rationeel denken en empathie laten zien. Bij een ander zal ditzelfde kind een epische driftbui hebben. Ze kan met felle enthousiasme tussen deze twee palen slingeren, waardoor je in de war raakt en gefrustreerd raakt.
Wat je ervaart, is een kind dat in zichzelf komt. Ze is meteen diep verbonden met jou en wil letterlijk dicht bij je blijven, en aan de andere kant komt het kind in zichzelf op en wordt het meer gescheiden. Ze wordt een persoon met haar eigen verlangens en meningen. Het is een wilde tijd.
Opdat een 4-jarige zich veilig zou voelen en zou uitgroeien tot enige onafhankelijkheid, moet het kind zich veilig voelen. En wat we hier hebben is een kind dat om welke reden dan ook waarschuwingen laat horen die zeggen: "Niet veilig! Mam moet blijven! Niet veilig!"
Dit is haar perceptie, en ze heeft er geen controle meer over dan ik over de wolken heb.
Betekent dit dat je iets verkeerd doet? Nee, niet noodzakelijk. Je doet er alles aan om haar beter te laten voelen. We hebben alleen een nieuw inzicht nodig in wat we zien.
Dus als we weten dat haar kleine brein zegt: "Blijf, mammie, ik voel me veilig wanneer je bij me bent! Blijf!" de vraag is dan: hoe kunnen we haar wat ontspanning brengen? Hoe kunnen we deze overgangen een gevoel van veiligheid geven? Dit zijn geen vragen die worden beantwoord door pure logica. Ze worden beantwoord door een gevoel tot stand te brengen. Alleen jij zult in staat zijn om de sleutel te vinden naar wat jouw dochter helpt om zich veilig te voelen, en zelfs dan hangt er veel van af dat ze gewoon opgroeit.
Laten we beginnen met ons te concentreren op deze rommelige overgangen.
Wanneer de omgeving kalm is (niet tijdens het wegbrengen) en jij en je dochter zich dichtbij voelen, zeg dan gewoon terloops: "Het is best triest wanneer mama je verlaat op school, toch?" en zie hoe zij reageert. Ze kan stil blijven, ze kan terugduwen en boos worden (in dat geval, het onderwerp wijzigen en er later op terugkomen). Of misschien begint ze er een beetje over te huilen, wat goed is. Ze kan veilig haar tranen hebben omdat ze je missen, zonder dat je op dat moment op het punt staat te vertrekken. Je kunt dit moment ook nemen om haar gerust te stellen dat, ja, het is triest, maar je houdt voor altijd van haar en je bent altijd van plan haar weer te zien.
Terwijl ze wat verdriet ervaart, is wat je hierna wilt doen een brug creëren naar de volgende keer dat je samen bent. "Ik zal je zien na de dag zorg, ik zal je ophalen." Je concentreert je altijd op wanneer je haar weer zult zien; dit brengt een gevoel van veiligheid met zich mee, en je kunt dit beginnen als je niet in de greep bent van de feitelijke overgang. Wanneer je in de daadwerkelijke overgang bent, herhaal je de brug naar die volgende reünie.
Raak dit gewoon licht aan als je niet in een overgang bent en laat al die gezonde tranen vallen.
Een andere oefening die vaak werkt, is om je dochter iets fysieks te geven om vast te houden. Het kan iets van jou zijn, een fotoalbum (met babyfoto's) van jou samen, iets dat je verbindt.
En ga je gang en begin een afscheidsritueel dat je herhaalt, wat er ook gebeurt. Druk drie keer op de hand om te zeggen: "I love you" of een bepaald aantal knuffels. Wees creatief, maar houd het simpel.
En tot slot, laten we de zesjarige niet negeren. Terwijl je een klein fotoboek maakt voor de vierjarige, moet je er ook een voor haar maken. Terwijl je een speciaal ritueel voor de vierjarige vindt, vind er ook een voor haar. En terwijl de vierjarige je zoekt en zich vastklampt, zul je ook haar zus moeten opzoeken en zorgvuldig wat tijd voor haar moeten scheiden. Het kan zijn terwijl je thuis bent. (Roep de hulp in van je partner.) Het kan een speciaal (maar eenvoudig) uitje zijn. Het kan zijn hoe je het ook maakt. Maar besluit bewust om het te doen; wacht niet op tijd om je te openen of op je oudere dochter om je te benaderen.
En als je haar alleen hebt, laat haar dan ventileren over wat een gemene puinhoop haar kleine zusje is. Laat alle rommelige en lelijke gevoelens naar buiten komen. Vergeet niet dat je haar veilige haven bent, dus je kunt dit aan. Je kunt knikken en gewoon luisteren: het is moeilijk om een ​​aanhankelijk zusje te hebben. Het is frustrerend om naar haar te luisteren. Terwijl je ruimte maakt voor haar gekwetste gevoelens, zul je een verschuiving voelen. Die verschuiving is haar vertrouwen dat terugkeert; het vertrouwen dat je er voor haar bent. Dat zij op u kan vertrouwen. Herhaal dit soort verbinding zo vaak als nodig totdat je voelt dat de slinger weer in het midden komt. Succes.
The Washington Post