Emotionele ontwikkelingsproblemen bij kinderen

Inhoud:

Geen twee kinderen zijn hetzelfde. Elk kind wordt geleverd met een unieke genetische make-up, individuele kenmerken en gedragingen. Soms vertonen peuters bepaalde houdingen of gedragingen waar ouders mogelijk meer aandacht aan moeten besteden. Deze gevallen kunnen een gevolg zijn van groeipijnen of kunnen langere, meer permanente situaties zijn. Hoe dan ook, het is belangrijk om zoveel mogelijk informatie te weten om de effecten te minimaliseren.

De definitie

Emotionele ontwikkeling wordt volgens Education.com gedefinieerd als de doorbraak van de expressie, het begrip, de ervaring en de regulatie van emoties van een kind vanaf de geboorte tot de puberstadia. In wezen leren kinderen hoe ze moeten reageren op en omgaan met bepaalde scenario's in hun vroege leven. Elke peuter is anders, wat betekent dat elke rijper op een ander niveau zal rijpen.

Sommige kinderen worstelen echter met emotionele ontwikkeling, hetzij voor een korte of lange periode. Specifieke situaties, zoals het betreden van nieuwe omgevingen of het ontmoeten van nieuwe mensen kunnen reacties veroorzaken die ouders niet zouden verwachten en moeten proberen te begrijpen.

De veelbetekenende tekens

In de loop van de tijd leren de meeste kinderen hoe ze hun emoties en gevoelens kunnen verwerken, zowel voor volwassenen als voor hun leeftijdsgenoten. Dit is echter niet het geval voor alle peuters en sommigen ervaren moeilijkheden om zich te concentreren, te luisteren en / of zichzelf te uiten. Kwesties zoals ADHD, angst, bipolaire stoornis en autisme kunnen zich al vroeg in het leven van een kind voordoen, dus het is belangrijk dat ouders zich bewust zijn van ongewoon gedrag.

Hier zijn enkele voorbeelden van problemen die wijzen op een probleem van emotionele ontwikkeling, volgens PACER, het Minnesota Parent Training and Information Center:

• Slechte communicatievaardigheden of onvermogen om te spelen of zich tot anderen te verhouden.
• Vertragingen bij de normale ontwikkeling.
• Te weinig of te snel reageren op omgeving, objecten of omgevingsveranderingen, inclusief geluid en licht.
• Gewichtsverlies of onvoldoende gewichtstoename.
• Aanzienlijke vertragingen in cognitieve of taalontwikkeling, evenals motorische vaardigheden.
• Betrokken raken bij zelfstimulerend gedrag met uitsluiting van normale activiteiten.
• Onvermogen om aanhankelijke relaties met zorgverleners te vormen.
• Zelfmisbruikend gedrag: bijten, slaan, hoofd bonzen.
• Pogingen om anderen te verwonden.

Volgende stappen voor ouders

Er is geen exact moment of teken voor volwassenen om te weten wanneer ze de juiste maatregelen moeten nemen om hun kinderen te helpen. Dit gedrag kan gecompliceerd en overweldigend zijn, beïnvloed door factoren zoals gezinsveranderingen, problemen op school, stress of fysieke omstandigheden zoals allergieën of veranderingen in medicatie. Elke situatie is anders en verdient het om als zodanig te worden behandeld.

Wat er ook gebeurt, er zijn twee slimme stappen die ouders kunnen nemen om nieuwe informatie te krijgen over het potentieel voor een emotionele ontwikkelingsstoornis:

1. Praat met familie, vrienden en andere ouders: er is een mogelijkheid dat de ouders van meerdere kinderen vergelijkbare problemen hebben met hun peuters. Volwassenen kunnen hun netwerk van leeftijdsgenoten gebruiken om gedrag te begrijpen en welke acties anderen ondernemen. Praten met ambtenaren op de school van een student kan ouders helpen een routine te veranderen die problemen kan veroorzaken. Interactie met collega-ouders geeft mensen een ondersteuningssysteem om op te steunen voor scenario's waar ze moeite mee hebben. Emotionele ontwikkelingsproblemen zijn een uitdaging voor zowel ouder als kind, en beide partijen hebben zoveel mogelijk steun nodig.
2. Vraag een arts om advies: hoewel het eng kan zijn, is contact opnemen met een professional vaak het nuttigst bij het bepalen van de oorzaken, duur, intensiteit en behandeling van een potentieel emotioneel ontwikkelingsprobleem. Artsen hebben de nodige ervaring om gedrag te observeren, gezinnen te interviewen en ouders te ondersteunen voor, tijdens en na mogelijke diagnoses. Medische professionals kunnen volwassenen en hun kinderen doorverwijzen naar ondersteunende lessen, therapiesessies en nog veel meer. Met deze ondersteuning kunnen ouders ervoor zorgen dat hun kind een gezond en veilig leven leidt.

Emotionele ontwikkelingsproblemen zijn moeilijk voor zowel kinderen als hun ouders. De triggers kunnen in elk kind anders zijn, waardoor elke peuter op een unieke, afzonderlijke manier werkt. Hoewel de angst voor diagnose - of een verkeerde diagnose - voor volwassenen beangstigend kan zijn, kan hulp van leeftijdgenoten en medische professionals gezinnen de ondersteuning bieden die ze nodig hebben om een ​​begripvol huishouden te bieden voor hun kinderen die met deze problemen omgaan.