Eten en drinken tijdens de zwangerschap - zijn we te paranoïde?
blogger Amity Dry
Ik was laatst in een café, uitgehongerd zoals ik tegenwoordig meestal ben, maar ik stond daar voor wat leek op een eeuwigheid en probeerde uit te vinden wat ik eigenlijk van hun sandwichbar-opties kon eten. De man achter de toonbank, steeds ongeduldiger geworden met mijn aan en uit, begon me suggesties te geven.
Het gesprek ging als volgt
.
Hem: "Ham en salade?"
Ik: "Can not have ham"
Hem: "Kip en avocado?"
Ik: "Klinkt lekker, koudgekookte kip is no no though"
Hem: "Wat dacht je van een gerookte zalm bagel?"
Ik: "Absoluut niet"
Hij (duidelijk geïrriteerd) "Wat dacht je van een prosciutto en raketpanini?"
Ik: "Ik zou doden voor een prosciutto en raketpanini, maar dat kan ik niet"
Hem: "Waarom kan je geen van deze dingen eten?"
Ik: Allemaal risico's voor Listeria, het kan je baby schaden als je het begrijpt. '
Hem: "Listeria? Klinkt als Hysteria voor mij "
Ik had medelijden met mezelf, en om daar zo snel mogelijk weg te komen, nam ik genoegen met een eenvoudig broodje terwijl de geur van het grillen van prosciutto me kwelde.
Welkom in de wereld van Listeria Hysteria.
De feestperiode is een bijzonder slecht moment om te lijden aan Listeria Hysteria, zoals ik de afgelopen weken heb ontdekt. Kommen gigantische koningsgarnalen en oesters die worden verslonden door iedereen behalve jij. Koude kippen en winkel kochten koolslaven die ontspannende picknicken veranderen in een spel van risico's. Salades met kleine mijnenvelden van feta. Zachte ijsjes serveren die strikt verboden zijn en schotels met romige brie, pastei en prosciutto die je bespotten met hun hele bestaan.
Al deze voedingsmiddelen, hoe heerlijk ze ook lijken, maken angst in het hart van zwangere vrouwen, omdat ze een risico vormen voor hun ongeboren baby's. Maar zijn ze echt een risico of zijn we allemaal gewoon te paranoïde?
Veel oudere vrouwen zullen je opmerken dat ze nooit van de Listeria in hun tijd wisten en toch alle gezonde baby's naar de lange termijn brachten. Ik benijd hun naïviteit. Mijn eigen gynaecoloog vertelde me dat hij in al zijn jarenlange praktijk nooit een patiënt met listeria had gehad, dus om er niet te veel over te benadrukken. Maar het risico is er nog steeds en ik ben niet van plan om de eerste te zijn.
Dat gezegd hebbende, ben ik niet zo paranoïde als ik was met mijn eerste zwangerschap, toen ik eigenlijk een hap boterham uitspookte met de verdenking dat er ricotta in zat. Blijkt dat het roomkaas was, wat is toegestaan, maar ik weigerde het toch te eten. Geen sandwich zou mijn baby pijn doen, heel erg bedankt.
De meeste vrouwen die ik ken, zijn er meer ontspannen over met de volgende zwangerschappen, waarbij een vriend van mij besluit dat haar geliefde sushi een risico was dat ze bereid was te nemen. Maar toch, na het lijden aan miskramen in de poging om deze baby te krijgen, voelt de bedreiging me nu meer echt. Dus zoveel als ik die sappige garnalen wil graven, wil ik mijn baby meer.
Dat brengt me tot drinken. Nogmaals, de feestdagen zijn niet de gemakkelijkste momenten om je te onthouden, maar dat doen we omdat het het beste is voor onze baby. Maar onthouden zwangere vrouwen zich echt zo veel als ze zouden moeten?
De aanbeveling van zowel de Wereldgezondheidsorganisatie als de Wereldregering is dat er tijdens de zwangerschap geen veilig alcoholgebruik is, dus onthouden is de veiligste aanpak.
Toch is die boodschap in de loop der jaren veranderd en de meeste vrouwen zullen je vertellen dat hun eigen verloskundige hen heeft verteld dat een glas hier en daar geen kwaad zal doen. En de meeste zwangere vrouwen die ik ken, nemen dat advies aan boord, en nu en dan zonder schuldgevoel.
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik me volledig onthouden van stemming. Dit werd gemakkelijker gemaakt toen mijn zinnen alcohol helemaal afwezen, met zelfs de geur ervan voor mij. Echter, deze keer heb ik niet zoveel geluk gehad en een koud glas wijn op een warme zomernacht is nog steeds zo verleidelijk als altijd. Maar ik ben verrast door de houding van anderen tegenover mij die wijn drinkt. Wanneer ik het afwijs, vind ik vaak mensen, zelfs zwangere vrouwen, die me verzekeren dat één glas geen pijn zal doen en me zal aanmoedigen ervan te genieten.
Misschien komt het doordat die vrouwen hun tweede en derde zwangerschap hebben en daarom in het algemeen meer ontspannen zijn. Misschien zijn ze een beetje ouder en minder beïnvloed door grote broers die hen vertellen wat ze moeten doen. Of misschien beseften ze gewoon dat generaties vrouwen tijdens hun zwangerschap hier en daar een glas hadden en het hun kinderen geen kwaad deed.
Ik moet hier opmerken dat ik het heb over een zeer minimale hoeveelheid alcohol. We kennen allemaal de verwoestende effecten die vreetbuien kunnen hebben op een ongeboren baby en zouden nooit iets goedkeuren dat levenslange fysieke en mentale schade aan een kind kan veroorzaken. Maar is het juist om alle zwangere vrouwen af en toe een drankje te verbieden omdat sommigen dit niet op verantwoorde wijze kunnen doen?
Op een ander punt wordt het uitermate duidelijk wanneer je niet drinkt, gewoon in hoeverre onze cultuur draait om de consumptie van alcohol. Elke sociale en celesterende gelegenheid is daarop gericht en het is heel gemakkelijk om je buitengesloten te voelen als je daar geen deel van uitmaakt. Voel je vrij om je daarover te ontfermen, allemaal zwangere vrouwen en niet-drinkers daarbuiten!
Maar voor mij, voor de komende 17 weken, zal ik het vreemde glas hebben bij speciale gelegenheden en de rest van de tijd zal ik beleefd weigeren zowel een drankje als al die lekkere maar risicovolle voedingsmiddelen. En ik zal een schaal met garnalen, prosciutto, geitenkaas en brie met een glas koude bubbels in het ziekenhuis hebben!
Het is immers niet lang om weerstand te bieden en een kleine prijs te betalen voor een gezonde baby. En in ieder geval hebben onze vrouwen sterke wilskracht, zoals mijn man liet zien toen hij me onlangs een glas aanbood en ik herinnerde hem er nogmaals aan dat ik niet dronk.
Hem: "Dus je kunt negen maanden helemaal niet drinken?" Ongelofelijk, alsof we deze discussie nooit eerder hadden gehad.
Ik: "Dat klopt, ik offer voor het welzijn van onze baby."
Hem, huiverend van afschuw: "Mannen zouden ZO zwanger kunnen zijn."
Dat is het understatement van het jaar!
Wat is jouw houding ten opzichte van eten en drinken tijdens de zwangerschap? Heb je het risico genomen met listeria-voedingsmiddelen? Ben je blijven drinken en, zo ja, hoeveel? Denkt u dat de richtlijnen redelijk zijn? En voel je je buitengesloten als je niet kunt drinken bij sociale functies? Laten we een discussie voeren ...