Geachte NICU moeder

Inhoud:

moeder baby te vroeg

Ik ben lid van een paar speciale clubs. Ik heb gestreden tegen onvruchtbaarheid en ik ben de moeder van vier engelbaby's en een levend wonder. Mijn mooie zoon werd geboren na 26 weken en vijf dagen, met een gewicht van 860 gram - en ondanks alle kansen overleefde hij het.

Dit is een brief aan mezelf en aan alle anderen die op de trap van de moeder van een baby op NICU hebben gelopen.

Waarom vroege banden van vitaal belang zijn voor premature baby's en hun ouders

Vroeggeboorte: doe het niet alleen

Lieve ik,

Donkere dagen ... Bess met Ned in de NICU.

Vandaag voelt het alsof dit nooit over zal zijn. Het voelt alsof elke dag de rest van je leven in deze kamer wordt doorgebracht. Ik wil je gewoon vertellen dat, eerder dan je denkt, het moment zal komen waarop je merkt dat je die baby in de auto stopt, in totaal ongeloof dat dit het is, het is voorbij en je kunt gewoon naar huis gaan.

Op een dag zullen er geen alarmen en monitors meer zijn. Geen felle lichten meer en humidicribs. Geen onophoudelijke handenwassen en verpleegsters meer. Op een dag zal het alleen jij en je baby zijn, alleen, in een stille kamer, thuis, waar je thuishoort, en dit zal allemaal voelen alsof het duizend jaar geleden met iemand anders gebeurde.

Maak elke dag een foto. Neem de tijd om elke mijlpaal te omarmen, want op een dag zou je willen dat je dit kind zou kunnen uitleggen hoe buitengewoon, hoe boeiend hun verhaal ook is. Je zou willen dat ze begrepen wat precies nodig was om hier te zijn. Dus schrijf elke dag een briefje, en op een dag, als je een moment van rust hebt, maak je het plakboek van een verhaal dat het vertellen waard is.

Ik weet dat je om je heen kijkt naar de andere moeders en je voelt je verlegen, uitgeput en alsof er nooit een goede tijd is om te kletsen. Ik wou dat je wist dat over een jaar die vrouwen een paar van je beste vrienden zullen zijn. Zij zullen de enigen zijn die het 'snappen'. Dus lach naar hen. Pas op voor elkaar. Laat een notitie achter met je naam en nummer, want deze vrouwen zullen voor altijd in je leven zijn. Hun gezichten zullen voor de rest van je leven in je geheugen gegrift staan, omdat deze reis iets is dat je moet delen. Deze belasting is te groot om alleen te dragen en niemand zal het ooit begrijpen zoals ze dat doen.

Ik weet dat het op dit moment uitdrukken van moedermelk moeilijk is en soms weet je niet waarom je last hebt. Over een paar maanden zit je alleen in een kamer met dit wezen en in de doffe gloed van een nachtlampje, zal hij zijn hoofd achterover leunen, naar je opkijken en glimlachen alsof hij "dankje moeder" wil zeggen. Op dat ene moment besteedde elke minuut aan het luisteren naar de vreselijke squishing van die pomp, elke mastitispijn en elke milliliter die je hebt gemaakt, zal het waard zijn geweest.

Ik weet dat er momenten zijn waarop je het gevoel hebt dat je vandaag niet naar het ziekenhuis wilt gaan - soms wil je nooit meer gaan. Ik weet dat je het gevoel hebt dat die baby toch niet echt van jou is. Het is oke. Maar op een dag zul je het voelen. Je zult weten waar al die andere 'gelukkige' moeders over praten. Het duurt langer dan ze, maar het zal gebeuren en het zal het waard zijn.

Ik weet dat er momenten zullen zijn op deze reis als je het niet kunt verdragen te kijken, als je niet kunt staan ​​om de pijn en de dingen die ze moeten doen te zien. Ik zal niet zeggen dat het goed is, want dat is het niet. Er zijn zoveel dingen die oneerlijk zijn en deze is de grootste. Maar je moet onthouden dat dit de enige manier is. Zonder dit zal er niets zijn dat nog moet komen. Dit zijn allemaal dingen die vreugde mogelijk maken. Dus onthoud alsjeblieft dat je geen slechte moeder bent omdat je buiten moet wachten of boos bent. Je voelt je zo omdat je een goede moeder bent en je vecht tegen het instinct dat je vertelt die baby te grijpen en weg te rennen.

Ik weet dat je soms in tranen bent zonder echte reden. Wees niet bang om te huilen. Zelfs als je je best doet om het te vermijden, is je verdriet daar en het is echt. Het is prima om diepbedroefd te zijn. Dit is niet hoe het zou moeten zijn. Je bent opgelicht. Je mist de buikschoppen omdat ze nog niet moeten zijn afgelopen, en zelfs als ze zeggen dat het slechter kan zijn, wordt niet ontkend hoe erg het eigenlijk is. Dus het is goed om te treuren over het verlies van wat je niet krijgt. Je krijgt het nooit terug en je zult het nooit kunnen veranderen. Dus stop. Huilen. Omdat dit nu jouw realiteit is en het goed is om je verdrietig te voelen. Het is prima om boos te zijn. Omarm het. Op dit moment voelt het alsof het je levend zou kunnen inslikken, maar dat gebeurt niet. Het zal je een sterkere, andere, maar betere versie van je maken. Deze ervaring zal de persoon die je bent veranderen. Het zal je voor altijd dankbaar en eeuwig optimistisch maken en op een dag zul je begrijpen dat dit eigenschappen zijn waarvan je het geluk had dat je het op de harde manier hebt verdiend.

Op een dag zul je hierop terugkijken en je zult weten dat je baby niet is zoals de andere kinderen. Je baby is een kracht waarmee rekening moet worden gehouden: veerkrachtig, een jager, een overlevende. Je baby heeft het ondenkbare, het onpeilbare overleefd. Je baby is een superheld. Maar ik wil dat je onthoudt dat jij dat ook bent. Als je dit overleeft, word je een held op zich.

Kleine jager ... Ned vandaag.

Ik wil dat je dit allemaal weet, want op een dag ben je in de supermarkt en praat je over het lieve kleine ding dat in je trolley zit te glimlachen. Wanneer ze vragen 'hoe oud' en je antwoordt en voor de allereerste keer leidt het gesprek niet tot praten over vroeggeboorte, geboortegewichten, zwangerschapsduur en NICU's, je zult merken dat je daar staat met een stille grijns. Je zult glimlachen omdat je een geheim kent en degenen om je heen hebben geen idee. Je zult weten dat je in de buurt bent van een wonder van moderne wetenschap en geneeskunde. Je zult weten dat je in de aanwezigheid bent van een superheld. Je zult weten dat dit niet zomaar een kind is; dit is een levend wonder.

Dus adem. Voelen. Omarm en weet dat deze 'slechtste dagen' van je leven ervoor zullen zorgen dat elke 'goede dag' groter wordt.

Liefde,
Me

Bess is lid van de National Premmie Foundation. Lees meer over de organisatie en neem contact op met andere moeders van prems op hun website of Facebook-pagina. Je kunt ze ook volgen op Twitter.