8 lessen die je alleen kunt leren als je als moeder een fout maakt
Er zijn een miljoen manieren om een ​​goede ouder te zijn, maar hoe ieder van ons erover gaat is uniek voor ons en onze gezinnen. Natuurlijk zijn er ook een miljoen manieren om als ouder te "verknoeien". Hoewel het moeilijk kan zijn om toe te geven dat je een fout hebt gemaakt (hallo, oordeel en schaamte) op de afdeling opvoeden, zijn er zoveel lessen die we leren als we als ouders verknoeien.
Ouderschap mislukt zijn zeker de slechtste. Niemand wil toegeven dat ze fout zitten, of wanneer ze hebben verknoeid dat ze hun eigen (of andermans) verwachtingen niet hebben gehaald. Maar ouder zijn is zo moeilijk en er is geen enkele manier dat iemand van ons zonder kleerscheuren uit deze reis zal komen. Het beste wat we kunnen doen, is leren notities te maken als we wankelen, want ja, dat zal gebeuren.
Het maken van een opvoedingsfout is niet alleen een onvermijdelijk iets, het kan ook een vrij groot ding zijn. De lessen die we leren van de fouten die we maken zijn van onschatbare waarde. Ze steken een beetje, zeker, en ze maken ons incompetent en onbekwaam en slecht uitgerust voelen, maar ze zijn niettemin belangrijk. Hoewel sommige opvoedingsfouten niet zo slecht zijn als je denkt, laten anderen zeker een emotionele indruk op ons achter, maar het is belangrijk om ze allemaal met een geest te bestuderen die open staat voor leren. Dus, als je het gevoel hebt dat je als moeder tekort bent geschoten, probeer jezelf dan niet te slaan, want we hebben allemaal en we zullen dat allemaal doen. Er zijn slechts enkele lessen die je onmogelijk kunt leren, tenzij je eerder als ouder hebt verknoeid.
Ouders en kinderen hebben allebei rust nodig
Als je maar een paar uur rust hebt, functioneer je niet echt mentaal, emotioneel of fysiek op volle kracht. Hoe kun je dus verwachten dat je je opvoeding perfect uitvoert? Net zoals peuters en baby's chagrijnig worden als ze niet genoeg rust krijgen, volwassenen dus, door te erkennen dat je niet echt supermenselijk bent (super dichtbij, maar niet helemaal), en dat je wel rust nodig hebt, zul je in staat zijn om beter voor jezelf te zorgen, zowel voor jezelf als voor je baby.
Kinderen absorberen alles
Er zou niet het gezegde "kinderen zijn als sponzen" zijn als er geen waarheid was. Nou, er is niet alleen een kern van waarheid, er is veel waarheid in. Kinderen kijken voortdurend naar onze bewegingen. Elke reactie die we hebben en elk woord dat we zeggen en alles wat we doen, wordt door onze kinderen ontleed.
Onze kinderen hebben voortdurend onze opvoeding en onze aandacht nodig
Als je 24/7 zorgt voor je kinderen, is het gemakkelijk om van tijd tot tijd de aandacht te verliezen. Als je vastzit in een overbodige routine (die ouderschap kan zijn), ben je misschien niet zo hyperbewust van je kinderen en hun behoeften als je normaal bent, dus het is begrijpelijk dat je niet-aflatende aandacht en zorgzaamheid, nou ja, weifelen. Het gebeurt. Of dat besef ook komt in de vorm van een kind dat zich emotioneel uitleeft, of zelfs afschuw van je omdat ze zich verwaarloosd voelen, zijn geen redenen om jezelf te slaan, maar zijn in plaats daarvan waardevolle aanwijzingen dat je misschien moet letten op hoe ze het doen. ' opnieuw voelen.
We moeten ons niet zoveel concentreren op minuscule dingen
Natuurlijk willen we allemaal schone schotels en wasgoed en lakens en huizen, maar als je kinderen hebt, staan ​​die dingen helemaal onderaan de totempaal van belang. Kinderen maken rotzooi. Ze zijn plakkerig en slordig, en ze hebben dit krankzinnige vermogen om een ​​smetteloze kamer in een gevaarlijke zone te veranderen, maar als hun ouders moeten we erkennen dat er veel belangrijker dingen in ons leven zijn dan vlekkeloze huizen (dwz die schattige tornado dat heeft net je woonkamer kapotgemaakt).
Onze kinderen zijn nog aan het leren en het is onze taak om hen te onderwijzen
Onze kinderen weten nog niet het verschil tussen wat goed is en wat verkeerd is, of wat wel en niet passend gedrag is. We kunnen hen niet verwijten fouten te maken als ze niet eens weten dat ze in de eerste plaats een fout maken. Ze worden geboren met een schone lei en het is onze taak om hen te helpen de lege plekken in te vullen als ze ouder worden en ze niet te laten schelden omdat ze niet almachtig zijn.
Emoties moeten worden erkend, niet worden verworpen
Natuurlijk kunnen kinderen soms een beetje irrationeel zijn. Ik bedoel, ik heb mijn peuter tegen zijn schoen zien schreeuwen omdat hij hem niet paste, maar in plaats van mijn zelfverlies te verliezen, probeerde ik te begrijpen dat hij gewoon gefrustreerd was. Er lopen heel veel volwassenen rond zonder een ounce emotionele volwassenheid, dus het is echt niet eerlijk voor ons om onze kinderen te belachelijk maken omdat ze hun gevoelens hebben uitgedrukt. Wanneer we ze verwijten dat ze aanvallen hebben gegooid of gefrustreerd of verdrietig of boos zijn geworden, vertellen we hen in feite dat het niet OK is om gevoelens te hebben die hen op de lange termijn alleen maar meer schade berokkenen. Ze moeten begrijpen dat het goed is om zichzelf te uiten en dat ze zich daarbij op hun gemak moeten voelen bij hun ouders.
Het neemt slechts een gespleten seconde in beslag om iets verkeerd te doen
Mensen wijzen graag naar vingers wanneer zich ongelukkige gebeurtenissen voordoen. Oordeeluitspraken als: "Waar was hun moeder?" of: "Hun ouders hadden beter moeten weten", worden met roekeloze overgave rondgegooid, maar de waarheid is dat het slechts een fractie van een seconde duurt voordat er iets fout gaat als je kinderen hebt. Alles, letterlijk alles, kan een catastrofe veroorzaken, en tenzij je je kind in noppenfolie verpakt en ze ergens in een verborgen bunker verpakt, is de kans groot dat ze uiteindelijk iets tegenkomen dat hen kwaad kan doen. Er is geen manier om elk "wat als" te vermijden, maar als we gewoon toegeven dat er verborgen gevaren zijn, zijn we beter toegerust en beter in staat onze kinderen te beschermen.
Niemand van ons is perfect, dus het heeft geen zin om te proberen
Elke ouder in de geschiedenis van het ouderschap heeft op een bepaald moment (lees: veel punten) geknoeid terwijl hij kinderen grootbrengt. Dat doen we allemaal, en dat is echt niet te vermijden. Probeer niet perfect te zijn en probeer niet te voldoen aan de belachelijke verwachtingen die de samenleving bij de ouders stelt. Je zult nooit perfect zijn in dit spel, en als je dat nu accepteert, zullen zowel jij als je kind veel onnodige angst hebben.