7 dingen die de deskundigen echt willen weten over postpartumdepressie
Kort nadat mijn dochter was geboren, had haar ontroostbaar koliekachtig geschreeuw mijn zenuwen op scherp. Ik was verdrietig, overweldigd en voelde me als een moeder falen. Mijn schoonmoeder noemde het de 'baby-blues', en verzekerde mij dat ik me snel beter zou voelen. En, gelukkig, een paar weken later, was de koliek van mijn dochter verdwenen en begon ik mezelf opnieuw te voelen. Deze gebeurtenis ging nadenken over wat er zou zijn gebeurd als het niet de babyblues was, maar iets ernstigers zoals postpartumdepressie. Wat willen de experts echt van je weten over postpartumdepressie, of PPD, om degenen die lijden te helpen de juiste hulp te krijgen?
De Mayo Clinic definieert PPD als een ernstige, langdurige vorm van depressie die ontstaat als gevolg van de bevalling. Volgens het Illinois Department of Public Health zal 10 tot 20 procent van de nieuwe moeders PPD ervaren, in tegenstelling tot de 50 procent van de vrouwen die de babyblues zullen krijgen, wat een lichte, korte periode van depressie is. Zoveel moeders voelen dat er een stigma is verbonden aan PPD. Ze vinden het moeilijk om hun eigen diagnose te verzoenen met de acties van moeders die ze op het nieuws hebben gezien en die hun baby's hebben berokkend en PPD hebben gebruikt als verdediging.
Maar het is tijd om dat stigma kwijt te raken en te luisteren naar wat de experts van iedereen willen weten over postpartumdepressie.
1 Het ziet er niet altijd als Depressie uit
PPD lijkt niet noodzakelijk op depressie. "De symptomen van PPD zijn niet altijd typische symptomen van depressie", vertelt Florida-consulent Ally Chase in een interview. "Veel moeders kunnen postpartumangst of postpartum-ocs ervaren, wat net zo slopend en verwarrend kan zijn als PPD."
2 De tekens kunnen subtiel zijn
Chase merkt op dat, hoewel ernstige PPD of psychose gemakkelijker te detecteren kan zijn - de moeder los lijkt te zien van haar baby, hyper of zeer karakterloos werkt - meer subtiele signalen, die die verward kunnen worden voor uitputting van nieuwe ouders kunnen omvatten: overmatige zorgen, geïrriteerdheid, gebrek aan motivatie om het huis te verlaten of om activiteiten te doen van het dagelijks leven of van plezier (koken, vrienden bellen, hygiëne, lezen, sporten of hobby's). "Kids Health Van Nemours stelde voor dat als je" babyblues " "blijf langer dan één of twee weken, dan moet je de dokter bellen om te zien of PPD de oorzaak kan zijn.
3 Er zijn risicofactoren voor PPD
Volgens WebMD omvatten risicofactoren voor PPD een voorgeschiedenis van postpartumdepressie, slechte ondersteuning door familie, partner en vrienden, die onder veel stress zitten, waaronder financiële of familieproblemen, of het hebben van een zieke of krampachtige pasgeborene. Andere risicofactoren zijn fysieke beperkingen of problemen na de bevalling, een voorgeschiedenis of familiegeschiedenis van depressie, bipolaire stoornis, eerdere aanvallen van premenstruele dysfore stoornis (PMDD), het ernstige type premenstrueel syndroom (PMS).
4 PPD discrimineert niet
Hoewel PPD het risico op postpartumdepressie verhoogt, treft het niet alleen vrouwen met een voorgeschiedenis van psychiatrische stoornissen, noch garandeert een psychische aandoening dat iemand PPD zal ervaren. Chase vertelt me dat "PPD invloed heeft op werkende moeders, thuismoeders, getrouwde of alleenstaande moeders, rijke moeders, arme moeders, moeders van alle leeftijden en etnische achtergronden."
5 Behandeling is essentieel
Kinderen Gezondheid Van Nemours merkte op dat PPD enkele maanden of zelfs langer kan duren als het onbehandeld blijft. Monarch Healthcare waarschuwde dat het te lang wachten om PPD te behandelen tot langdurige gevolgen kan leiden. Met de juiste behandeling kan een vrouw zich weer als zichzelf gaan voelen.
Volgens Chase is de duur en het verloop van de behandeling afhankelijk van de moeder, omdat elk geval van PPD uniek is voor het individu en haar omgeving. Een voorbeeld van een behandelplan kan zes tot 18 weken wekelijkse psychotherapie zijn en een steungroep met een mogelijk medicatieregime van minimaal een jaar, voorgeschreven door een psychiater met postpartumkennis en ervaring. Ze merkt op dat medicijnen de tijd nemen om te werken en hormonen na de bevalling schommelen gedurende het eerste jaar na de geboorte, vooral als de moeder borstvoeding geeft.
Een belangrijk ding dat volgens Chase kan helpen, is een betere screening op PPD bij een postpartumcontrole van 6 en 12 weken met de OB-GYN.
6 Maak een PPD-veiligheidsplan
Chase heeft een fantastische suggestie voor alle nieuwe moeders: maak een PPD-veiligheidsplan. Voorafgaand aan de geboorte van hun kind moeten zwangere moeders voorbereid zijn met een lijst met bronnen, telefoonnummers om te bellen, groepen om bij te zijn, artsen om te zien voor medicatie en therapeuten om contact op te nemen in het geval zij PPD beginnen te ervaren. Ze moeten hun angsten en hun plan bespreken met hun primaire steungroep en hun arts.
7 Het hebben van PPD maakt je geen slechte moeder
Het is tijd om zich te ontdoen van de schaamte die verbonden is met PPD. Je bent geen slechte moeder omdat je de diagnose PPD hebt gekregen, je bent een geweldige moeder om behandeld te worden voor PPD. Je bent geen mislukkeling omdat je medicijnen moet slikken, je bent succesvol omdat je je symptomen beheert. Volgens de Mayo Clinc is postpartumdepressie geen karakterfout of een zwakte, maar gewoon een complicatie van de bevalling.