Waarom spelen gebaseerd leren is geweldig voor peuters
spelen gebaseerd peuter leren
Iedereen die ooit een kleuter heeft zien spelen met water en containers van verschillende grootte, heeft play-based leren in actie gezien. Een kind vult een grote bak en tikt het water in kleinere, waardoor het overloopt en wegstroomt. Dit stuk is een voorbeeld van zeer jonge kinderen die volume, zwaartekracht, viscositeit onderzoeken en, terwijl ze hun experiment herhalen, werken met de wetenschappelijke methode.
Het vertrouwen van de wens van jonge kinderen om te leren over hun wereld, op hun eigen verkennende manier, vormt de kern van op spelen gebaseerd leren. Tal van blogs en Pinterest -borden zijn gewijd aan het concept van op spelen gebaseerd leren; er is ook breed organisatorisch en academisch onderzoek dat de voordelen ervan verheerlijkt.
Ondanks de steun voor op spelen gebaseerd leren, zijn er enkele die bewegen om zeer jonge kinderen aan te moedigen tot een meer gestructureerde benadering van het onderwijs. In het VK is er een beweging in de richting van wat professionals de 'scholing van peuters' noemen. Dit fenomeen zou ertoe leiden dat kinderen zo jong als twee beginnen met een formele school (zoals in een school waar je aan een bureau zit). Deze stap in de richting van "formeel leren" of "gestructureerd leren" staat lijnrecht tegenover de meer informele, op spel gebaseerde aanpak die wordt bepleit door vele organisaties, waaronder Early Childhood World, C & K en de Queensland Studies Authority.
Wat is play-based leren?
De basis van play-based leren is het idee, gepromoot door psycholoog Lev Vygotsky, dat spelen een middel is voor kinderen die betekenis geven.
Het betekent echter niet dat volwassenen de kinderen gewoon laten ronddolen en doen wat ze willen. Het gaat veeleer om volwassenen die het spel van het kind begeleiden, uitbreiden en evalueren om hen dieper in contact te brengen met het leerproces. Het is een benadering die het kind autonomie geeft, die in staat is om met zijn spel te leren.
Zoals onderzoekers hebben opgemerkt, zijn spelen en leren ondeelbaar en vormen ze een belangrijk onderdeel van de betrokkenheid van het kind bij de wereld.
Play-based leren staat centraal in het Early Years Learning Framework van de Wereldregering. Het raamwerk bepleit play-based leren als een benadering die voldoet aan de behoeften van individuele kinderen, terwijl de interactie tussen volwassenen en zinvolle observaties wordt gemaximaliseerd. Een kritiek op het nationale curriculum is dat het niet voldoende nadruk op spel heeft.
Maar hoe ziet het eruit? Leren op basis van spelen houdt meestal de constructie en manipulatie van verschillende materialen in. In het ideale geval zullen volwassenen een verscheidenheid aan materialen aanbieden, terwijl ze ook incidenteel onderwijs verzorgen.
Er kan bijvoorbeeld een hobbykist worden klaargemaakt en een kind kan beslissen om een gelijkenis te vertonen met hun denkbeeldige vriend. De leraar zal gesprekken voeren met de kinderen, zoals: "Wat ga je maken?", "Hoe heb je dit onderdeel gemaakt?", "Wat is de naam van je vriend?" En "Wat is de favoriete kleur van je vriend?". Incidentele leer gebeurt door deze gesprekken.
Gedurende deze tijd ontwikkelt het kind zowel zijn creativiteit als zijn kennis van lezen en rekenen. De opvoeder moet vele rollen op zich nemen en flexibel zijn binnen die rollen. Daarnaast zal het werk van het kind bijdragen aan de beoordeling van vaardigheden en kennis.
Wat zijn de voordelen en valkuilen?
Play-based leren heeft veel voordelen. Verschillende onderzoekers beweren dat het leren en ontwikkeling vergemakkelijkt, en het is beschreven als 'het werk van kinderen'. Van spelen gebaseerd leren is gezegd dat het de ontwikkeling van probleemoplossend vermogen door kinderen bevordert, en het wordt ook verondersteld om de ontwikkelende lichamelijke en communicatieve vaardigheden van kinderen te ondersteunen.
Van play-based leren wordt gedacht dat het emotionele regulatie en zelfcontrole van kinderen ontwikkelt. Het is goedkoop, omdat brokstukken kunnen worden gebruikt om de creativiteit van de kinderen te stimuleren.
Early Childhood World somt de voordelen op van het bevorderen van de ontwikkeling van het brein van het kind, vooral in termen van geheugen, taal, zelfregulering, academisch leren en flexibiliteit.
De meeste academici zijn het er echter over eens dat spelen op basis van leren alleen geschikt is voor de eerste jaren en dat er veel over wordt gediscussieerd over hoe je spelen definieert. Een ander nadeel, gerelateerd aan de problemen met definitie, is dat het vaak niet wordt geïmplementeerd in de instellingen van de klas.
Er zijn ook praktische uitdagingen, waarbij de overtuigingen van leerkrachten de implementatie van op spelen gebaseerd leren beïnvloeden. Er is ook een beperkt begrip van wat spelen betekent voor jonge kinderen en hoe het vordert in de vroege kinderjaren.
Dit artikel verscheen voor het eerst op The Conversation.
Rebecca English is docent in het onderwijs aan de Queensland University of Technology.