Toen ouders hun kinderen pijn deden
In dit artikel
- Waarom kwetsen ouders hun kinderen?
- Waarom is dit gevaarlijk?
- Hoe kunnen ouders omgaan met een dergelijke situatie?
Je kind is de appel van je oog en je zou alles in de wereld doen om hem veilig te houden. Maar soms kan een situatie enigszins uit de hand lopen en verdwijnt je vermogen om rationele beslissingen te nemen in de hitte van het moment. Omdat je je later zeker voelt, helpt het als je het begrijpt en ermee omgaat voordat je een huiveringwekkende opvoedingsfout maakt!
Elke ouder zal zeker het dak raken als hij merkt dat iemand zijn kind heeft geraakt. Het kan een leraar zijn of een pester van de speeltuin; wie het ook is, ze weten zeker dat ze de toorn van de ouder ontvangen. Dus wat verandert er wanneer het de ouder zelf is die de misbruiker wordt?
Waarom kwetsen ouders hun kinderen?
De meeste ouders maken deel uit van een vredelievende bevolking, die omwille van het geweld niet in geweld gelooft. Maar iedereen heeft zijn eigen persoonlijke 'omslagpunt' voor woede, waarboven logica verliest en woede wint. Voeg daaraan toe elke vorm van stress - baanonzekerheid, financiële ellende, gebroken huwelijk of gewoon een slechte dag - en dingen kunnen gemakkelijk uit de hand lopen.
In India, waar 'cultuur' de status van halo wordt gegeven, is de gevestigde traditie van het disciplineren van kinderen trouw aan de uitdrukking 'sparen de roede en verwen het kind'. De meeste mensen zijn het erover eens dat een welverdiende slag zo nu en dan geen kwaad doet, en in sommige gevallen zelfs noodzakelijk is. Soms is de neiging om kinderen te kwetsen diep geworteld in de eigen kindertijd van de ouder. Volwassenen die als kinderen mishandeld zijn, vinden het vaak moeilijk om het patroon te doorbreken, zelfs als ze zich realiseren dat het een destructieve gewoonte is.
Waarom is dit gevaarlijk?
Hoewel je zou kunnen beweren dat een milde mep of een klapje of klop geen groot probleem is, is het probleem dat het een zeer gladde helling is naar chronisch kindermisbruik. Wat in de meeste Zuidoost-Aziatische landen als normaal wordt beschouwd, wordt in veel andere landen als misbruik beschouwd, zodat het kind kan worden gescheiden van haar ouders en een pleeggezin kan worden. Er zijn ontelbare gevallen geweest waarin de woede van een ouder hem de schuld gaf en een routine spanking veranderde in een gebroken arm of gebroken ribben.
Zelfs als er geen lichamelijk letsel is, zijn de emotionele nawerkingen diepgeworteld en net zo schadelijk, zo niet meer. Als je een situatie in je eigen jeugd probeert te herinneren toen je werd getroffen door een ouder of leraar, is de herinnering waarschijnlijk getint met een heleboel verdriet, vernedering en gevoelens van hulpeloosheid. Een kind dat vandaag gewond is, zal opgroeien met soortgelijke gevoelens die haar gedurende haar hele leven bijblijven.
Anders dan persoonlijk trauma, is het slaan van een kind als straf feitelijk het toneel voor meer geweld later. Je leert je kind dat geweld een acceptabele methode is om conflicten op te lossen, vooral wanneer de andere persoon zwakker is dan jij.
Hoe kunnen ouders omgaan met een dergelijke situatie?
Allereerst moet je je realiseren dat alleen omdat je kind fysiek zwakker is dan jij en afhankelijk is van jou voor al haar behoeften, het niet ok is om haar te slaan wanneer je denkt dat het nodig is. Heb de neiging om gemakkelijk boos te worden, herhaal dit elke dag voor jezelf, zodat het in je psyche wordt gegrift. Hier zijn nog enkele tips voor ouders die hun kinderen pijn doen:
- Wanneer je de drang voelt om te slaan, stop dan gewoon en loop weg. Loop weg van je kind of de puinhoop of wat het ook is dat je verergert.
- Ga een tijdje in een andere kamer zitten en haal diep adem, blaas de lucht uit je mond. Dit helpt je zenuwen te kalmeren en je te kalmeren. Tel tot tien en naar achteren indien nodig.
- Stel een regel van '0% tolerantie voor geweld' in uw huis op en maak deze toepasbaar voor elk afzonderlijk lid van het gezin. Het zijn dus niet alleen ouders, maar zelfs broers en zussen kunnen elkaar niet raken.
- De meeste situaties zoals deze ontstaan ​​als gevolg van een verstoorde geest en een lichaam dat niet goed uitgerust is. Zorg ervoor dat gedurende de dag een goede routine wordt gevolgd voor ouders en kinderen, met voldoende tijd voor slaap, lichaamsbeweging en gezonde maaltijden.
- Als je nog steeds het gevoel hebt dat je niet kunt helpen om uit te halen naar je kinderen, dan heb je misschien een probleem dat professionele hulp vereist. Schaam je niet voor het zoeken naar therapie; je moet trots zijn dat je de volgende stap hebt gezet naar een meer liefdevol gezinsleven.
We leven in een wereld die wordt overspoeld met verhalen over allerlei vormen van geweld. Van individuele misdaden tot genocides, er is geen gebrek aan horrorverhalen die ons doen afvragen over de erfenis die we onze kinderen nalaten. Laten we het beter maken door met jezelf te beginnen - een huishouden onderhouden waar iedereen van elkaar houdt en respecteert, is een zekere manier om onze kinderen overal de droom van vrede te helpen realiseren.