Wat doet slaaptraining met het brein van je baby?
slaap
Als nieuwe ouder ben je slaap beroofd, uitgeput en verward. De druk is om je baby te trainen om te slapen.
Als dit betekent dat je je baby moet laten huilen, voelt het hoogstwaarschijnlijk vreselijk voor je - maar er is je verteld dat je jezelf en je baby een plezier zult doen. Er is je zelfs verteld dat je 'zwak' bent als je je baby niet deze belangrijke 'vaardigheid' leert, dat je gewoon 'het onvermijdelijke' uitstelt of, volgens één babyboek, dat je baby een het leven van slaapproblemen en slapeloosheid als je hem nu niet 'leert' om te slapen.
Natuurlijk wil je je baby geen belangrijke vaardigheden ontnemen - en wanneer je wanhopig op zoek bent naar slaap, ben je nog kwetsbaarder dan normaal. Je eigen intuïtie is echter te vertrouwen als het gaat om het huilen van je baby.
Vanaf de zwangerschap brouw je een krachtige cocktail van hormonen die je beschermen tegen je baby, en deze 'chemie van gehechtheid', zoals wetenschappers en onderzoekers het noemen, is de reden waarom je baby achterlaten om te huilen zo afschuwelijk voor je voelt. Je baby is biologisch geprogrammeerd om de zorg op te wekken die ze nodig heeft, en je bent biologisch en chemisch geprogrammeerd om te reageren. Daarom is informatie om het huilen van je baby te negeren zo verwarrend - andere mensen kunnen gemakkelijk vrij hard advies geven over je baby omdat ze niet dezelfde chemische connectie hebben als jij.
Gelukkig hoef je je geen zorgen te maken dat je je baby alle belangrijke vaardigheden ontneemt door dag en nacht op zijn geschreeuw te reageren. Sterker nog, er is steeds meer bewijs dat slaaptraining waarbij je je baby moet laten huilen, risico's kan inhouden voor het welzijn van je baby en onbedoelde negatieve effecten op de ontwikkeling kan hebben.
Een baby achterlaten om te huilen, roept fysiologische reacties op die de stresshormonen verhogen: onbeheerde zuigende kinderen ervaren een toename van de hartslag, de lichaamstemperatuur en de bloeddruk. Deze reacties zullen waarschijnlijk resulteren in oververhitting en, samen met braken ten gevolge van extreme nood, potentiële risico's kunnen opleveren bij kwetsbare baby's.
En in plaats van een vaardigheid te leren, zoals leren zwemmen of fietsen, bijvoorbeeld als het erop aankomt om te huilen 'slaagt' om een ​​baby alleen in slaap te laten vallen, kan dit te wijten zijn aan een procesbezoek als een 'nederlaagreactie'. Volgens neurobioloog Bruce Perry, senior fellow van de Child Trauma Academy, Houston, wanneer mensen zich bedreigd voelen, overspoelt ons lichaam stresshormonen en gaan we 'vechten of vluchten'. Baby's kunnen echter niet vechten en ze kunnen niet vluchten, dus communiceren ze hun nood door te huilen. Wanneer kinderkreten worden genegeerd, roept dit leed een 'bevriezing' of 'nederlaag' reactie op en het kind wordt uitgeschakeld (en slaapt).
Er kunnen ook emotionele effecten op langere termijn zijn van het verlaten van baby's om te huilen. Baby's hebben onze hulp nodig om te leren hoe ze hun emoties kunnen reguleren, wat betekent dat wanneer we reageren op hun schreeuwen en ze kalmeren, we hen helpen te begrijpen dat wanneer ze boos zijn, ze kunnen kalmeren. Aan de andere kant, als baby's alleen worden gelaten om het uit te schreeuwen, slagen ze er niet in het begrip te ontwikkelen dat ze hun eigen emoties kunnen reguleren.
Er is ook een overtuigend bewijs dat verhoogde niveaus van stresshormonen permanente veranderingen in de stressreacties van de zich ontwikkelende hersenen van de baby kunnen veroorzaken. Deze veranderingen hebben dan invloed op het geheugen, de aandacht en de emotie en kunnen een verhoogde respons op stress gedurende het hele leven teweegbrengen, waaronder een aanleg voor latere angst- en depressieve stoornissen.
Engelse psychotherapeut Sue Gerhardt, auteur van Why Love Matters: Hoe genegenheid de hersenen van een baby vormt, legt uit dat wanneer een baby van streek is, de hypothalamus cortisol produceert. In normale hoeveelheden is cortisol prima, maar als een baby te lang of te vaak wordt blootgesteld aan stressvolle situaties (zoals te worden gehuild - er is bewijs dat dit niet gebeurt wanneer een huilende baby wordt vastgehouden en getroost), zijn de hersenen worden overstroomd met cortisol, en het zal dan ofwel over- of onderproduct cortisol produceren wanneer het kind wordt blootgesteld aan stress. Te veel cortisol is gekoppeld aan depressie en angst; te weinig is gekoppeld aan emotionele onthechting en agressie.
Het goede nieuws is dat door te reageren op je baby, net zoals je hart je vertelt, je haar niet alleen helpt om je veilig te voelen, maar dat je liefdevolle interacties ook je onvolgroeide hersenen hard maken voor emotionele en neurologische ontwikkeling. Op je baby afgestemd zijn en reageren op haar aanwijzingen helpt haar zichzelf te reguleren, zich veilig te voelen en die giftige stresshormonen te elimineren, waardoor ze op latere leeftijd de mogelijkheid heeft voor een gezonde stressregeling.
Als u zich onder druk gezet voelt om uw baby te laten slapen, onthoud dit: als haar slaap geen probleem voor u is, dan is het geen probleem. Als u echter het gevoel hebt dat u wijzigingen moet aanbrengen, zijn er voorzichtige manieren om uw baby te laten slapen zonder tranen, voor uw baby en uzelf.