De waarheid over het omkopen van je kinderen
omkopen kind
"Als je je schoenen weer aantrekt en naar beneden komt voor de foto's, koop ik je de grootste pop die ik kan vinden."
Het was een wanhopige smeekbede jegens mijn koppige driejarige, die echt niet gaf om de trouwfoto's van haar tante. Ik was wanhopig.
Haar ogen vernauwden zich. "Een pratende pop?" Vroeg ze.
"Elke pop die je leuk vindt, " antwoordde ik, haar glinsterende schoenen op haar voeten glijdend.
We renden de trap af en stonden met de rest van mijn familie tussen de bruiloftsgasten.
"Hoe heb je dat gedaan?" Vroeg mijn man.
"Ik heb haar omgekocht, " antwoordde ik, glimlachend naar de camera.
Ik weet dat ik ver verwijderd ben van de eerste ouder die deze benadering heeft gebruikt. In feite bleek uit een studie uit 2010 dat bijna een derde van de ouders hun kinderen omkocht om zich te gedragen.
Sarah Fairchild * zegt dat ze bijna dagelijks haar drie jaar oude zoon Gareth omkoopt. "Het is vaak wanneer we gehaast zijn, proberen om hem het huis uit te krijgen of in en uit de winkels", legt ze uit.
"Ik vertel hem dat als hij zich haast, ik hem een ​​traktatie in de auto zal geven - meestal een Freddo-kikker of een paar Smarties."
Dit soort steekpenningen is een manier om een ​​kind zich in de hitte van het moment te laten gedragen, zegt kinderpsycholoog Siobhan Quinn - en ja, er is een goede kans dat het op de lange termijn een averechts effect zal hebben.
"Omkoping die na verloop van tijd voortduurt, kan kinderen leren dat ze kunnen acteren om te krijgen wat ze willen, " legt Siobhan uit. "Als je kind een driftbui in de winkels heeft en je zegt 'als je stopt met schreeuwen, koop ik je een lolly', is de kans groot dat je de volgende keer dat je in de winkels bent weer een driftbui krijgt.".
Ze pleit echter voor het gebruik van 'beloningen'. 'Steekpenningen en beloningen zijn niet hetzelfde', legt ze uit. 'Beloningen zijn een effectieve opvoedingstool die we kunnen gebruiken om het gedrag van kinderen vorm te geven.
"Beloningen hoeven niet noodzakelijk tastbare items te zijn die kinderen kopen, zoals speelgoed, maar kunnen in plaats daarvan tijd met een ouder zijn, zoals de mogelijkheid om een ​​cake te bakken, of een cricketwedstrijd in de achtertuin."
Maar sommige gedragsexperts plaatsen 'beloningen' in dezelfde korf als 'steekpenningen' en waarschuwen dat deze methode op de lange termijn niet houdbaar is.
"Steekpenningen kunnen in de eerste plaats effectief zijn, maar een sticker verliest snel zijn aantrekkingskracht en roept op tot iets groters en beters", zegt kleuterjuf Fiona Elizabeth.
Fiona zegt dat ouders en opvoeders zich bewust moeten zijn van het verschil tussen extrinsieke beloningen, zoals steekpenningen en beloningen, en intrinsieke beloningen, zoals een goed gevoel over het bereiken van iets. "Kinderen zijn buitengewoon intelligent - het duurt niet lang om te begrijpen wat er gebeurt, " legt ze uit.
"Kinderen moeten zich concentreren op de voldoening die ze voelen als ze zichzelf opruimen en hun bed opmaken, evenals het 'warme en pluizige' gevoel dat ze ervaren wanneer ze iemand in nood helpen. Dit is de meest lofprijzing, "zegt ze.
Susan Henderson *, een moeder van twee, is het eens met deze aanpak en probeert het gebruik van extrinsieke beloningen te vermijden om het gedrag van haar kinderen te beheren.
"Ik vind het niet prettig om beloningen te gebruiken als een manier om gewenst gedrag over te halen, omdat er conditionaliteit aan verbonden is. De motivatie is de valuta (beloningen / stickers) in plaats van gemotiveerd te zijn uit empathie voor iemand anders.
"Als ik beloningen gebruik, is de boodschap die ik mijn kind stuur, dat hun 'goed gedrag' kan worden gekocht. Ze zullen dit niet als een echte verbinding zien, maar als een valuta. "
In plaats daarvan richt Susan zich op intrinsieke beloningen en probeert ze erop te wijzen in het moment: "Ik zeg dingen als 'voelt het niet goed om papa te helpen met de was? Ik wed dat hij het echt op prijs stelde dat je helpt 'of' leren is zo leuk, toch? Een nieuw woord kunnen schrijven voelt zo goed '. "
Natuurlijk, net als veel andere ouders, neemt ze af en toe wel eens steekpenningen aan, en geeft ze toe dat ze ijs aanbiedt toen ze onlangs haar kinderen nodig had om haastig de winkels te verlaten.
"Ik ben gekend om mijn kinderen om te kopen in noodsituaties, " zegt ze. "Ik zou geen mens zijn als ik dat niet deed."
* Namen zijn gewijzigd