Schouderdystocie tijdens de bevalling

Inhoud:

In dit artikel

• Wat is schouderdystocie?
• Oorzaken van schouderdystocie
• Schouder Dystocia tekenen en symptomen
• Diagnose
• Schouderdystocie complicaties
• Wie loopt er gevaar voor schouderdystocie?
• Hoe wordt schouderdystocie behandeld en beheerd?
• Zijn er maatregelen om Schouderdystocie te voorkomen?
• Herstel van moeder en baby na de geboorte (maatregelen na de behandeling)

Schouderdystocie is een zeldzame aandoening die soms kan worden waargenomen tijdens de bevalling nadat het hoofd van de foetus uit het lichaam van de moeder is gekomen. De schouder van de baby (links of rechts) blijft achter het schaambeen van de moeder en zorgt voor druk. Af en toe oefent de achterste schouder van de baby druk uit op het sacrum van de moeder (groot bot aan de basis van de wervelkolom). Als een van deze gevallen zich voordoet, komt de rest van het lichaam van de baby niet gemakkelijk naar buiten. Deze complicatie wordt Infant Shoulder Dystocia genoemd.

Wat is schouderdystocie?

Schouderdystocie wordt gedefinieerd als een obstetrische complicatie die gepaard gaat met cephalische vaginale bevallingen waarbij het hoofd van de baby het bekken het eerst binnendringt. Het gebeurt alleen als de schouders van de baby vastlopen nadat het hoofd uit de vagina van de moeder komt. Schouderdystocie bij de baby gebeurt wanneer een of beide schouders in een richting tegenovergesteld aan de maternale bekkenbodem worden geplaatst.

Oorzaken van schouderdystocie

• Macrosomia: het is een aandoening waarbij de pasgeboren baby overmatig geboortegewicht heeft. Baby's met meer gewicht dan algemene gevallen neigen naar een zwaar lichaam dat vaginale bevalling moeilijker kan maken.
• Abnormale bekkenanatomie: er bestaat een kans dat een klein bekken ertoe leidt dat de baby vast komt te zitten.
• Zwangerschapsdiabetes: dit verhoogt de kans dat de baby zwaarder wordt op de torso, wat een vlotte doorgang door het geboortekanaal kan veroorzaken
• Zwangerschap na de geboorte : Langdurig verblijf van de baby in de baarmoeder van een moeder heeft de neiging om de algehele groei van de baby te vergroten, wat leidt tot een moeilijke vaginale bevalling.
• Geassisteerde vaginale toediening met Forceps of Vacuum: dit kan resulteren in een plexus brachialis voor de baby. Dit zijn de bundels zenuwen die de ruggengraat verbinden met de schouder, arm en hand
• Labor Afwijkingen: Vertraagde dynamische periode van arbeid in de eerste fase wanneer de baarmoederhals verwijdt tot ongeveer 8 cm, en langdurige arbeid in de tweede fase, kan ook brachiaal plexusletsel veroorzaken. Het hebben van geïnduceerde bevalling kan ook het risico op deze aandoening verhogen
• Oxytocine en anesthesie: Hoewel er geen gegevens zijn om een ​​verband te vinden tussen het gebruik van oxytocine en anesthesie voor schouderdystiocia, is er een indirect verband dat als een risicofactor wordt gezien. Oxytoxine wordt gebruikt voor macrosomische baby's en, zoals hierboven vermeld, zijn grote baby's meer vatbaar voor de aandoening

Schouder Dystocia tekenen en symptomen

Moeders kunnen symptomen ervaren variërend van kneuzing van de blaas, rectum, vagina of cervix, of zelfs bloedingen.

De baby heeft moeite met het naar boven komen met normale tractie en kan van de moeder eisen dat hij extra druk uitoefent om het resterende deel van het lichaam naar buiten te duwen.

Schildpadteken in schouder Dystocia : Een belangrijke complicatie en een belangrijk teken tijdens schouderdystocie is wanneer het foetale hoofd zich plotseling terugtrekt tegen het perineum van de moeder nadat het uit de vagina is gekomen. Dit leidt tot uitpuilende wangen van het kind. Dit gebeurt omdat de schouder van het kind niet in staat is om uit de bekkenholte van de moeder te komen met de inwendige druk. De toestand is zo genoemd omdat het lijkt op een schildpad die zijn hoofd terug in de schaal legt.

Diagnose

Er zijn geen anticipaties of voorspellingen mogelijk voordat de mogelijkheid van schouderdystocie optreedt. De helpers moeten een snelle diagnose van deze aandoening stellen en onmiddellijk reageren.

Schouderdystocie complicaties

Deze aandoening veroorzaakt ernstige complicaties bij zowel de moeder als de baby, variërend van:

Moeder:

• Postpartum bloeding die overmatig bloeden is binnen 24 uur na de bevalling
• Cervicovaginale snijwonden die tranen in de baarmoederhals en de vagina zijn tijdens bevalling en bevalling
• Rectovaginale fistel, waarbij een verbinding ontstaat tussen het onderste deel van de dikke darm en de vagina, waardoor ontlasting en gas kunnen binnendringen
• Laceraties van het rectum die snijwonden zijn in het anale weefsel
• Symphyseale scheiding of diathese, wat een abnormaal grote kloof is tussen de schaambeenderen na de bevalling
• Derde- of vierde graads episiotomie waarbij de scheuring zich uitstrekt tot in de spier rond de anus of baarmoederwandruptuur
• Blaasatonie, het onvermogen om de blaasfunctie te regelen

Zuigeling:

• Brachiale plexusverlamming (Erbs verlamming), wat het verlies van functie van de schouder en arm is vanwege schade aan de zenuwen die hen in verband brengen met de wervelkolom
• Gebroken sleutelbeen (claviculaire breuk)
• Foetale dood
• Foetale hypoxie (verminderde zuurstoftoevoer) met of zonder permanente neurologische schade
• Wonden, dit zijn kneuzingen op de huid waar de bloedcapillairen zijn gescheurd
• Humerale fractuur, een gebroken bot in de bovenarm

Wie loopt er gevaar voor schouderdystocie?

Enkele van de gebruikelijke risicofactoren voor schouderdystocie zijn:

• Maternale obesitas en ouderdom dan 38 jaar
• Overmatige prenatale gewichtstoename
• Maternale diabetes
• Langdurige bevalling die een trage voortgang van de bevalling is wanneer de baarmoederhals niet verwijdt bij de verwachte snelheid of de baby niet daalt zoals verwacht
• Foetale macrosomie of grote baby
• Multiparous vrouwen; vrouwen die meerdere keren zijn bevallen of meerdere baby's dragen
• Vorige geschiedenis van schouderdystocie
• Vrouwen met korte statuten

Hoe wordt schouderdystocie behandeld en beheerd?

Een breed toepasbare behandelingsstrategie gevolgd door verloskundigen kan worden begrepen door de pneumatische "HELPERR":

H - Oproep voor hulp door een arts

E - Evaluatie van episiotomie (kleine vaginale incisie)

L - Benen (De arts kan de aanstaande moeder vragen haar benen naar de buik te trekken. Dit wordt ook wel de McRoberts-manoeuvre genoemd)

P - Suprapubische druk (de baby zal worden aangemoedigd om te roteren door druk uit te oefenen op een bepaald deel van het bekken)

E - Manoeuvreerprocedure invoeren (interne rotatie) (dit houdt in dat de schouders van de baby in de baarmoeder worden gedraaid om de beweging door het bekken te vergemakkelijken

R - Verwijdering van de achterste arm van het geboortekanaal (dit houdt in het bevrijden van één arm van het geboortekanaal)

R - Rolling van de patiënt (de dokter kan de toekomstige moeder vragen om op handen en knieën te gaan om de beweging van de baby te helpen)

Laten we de bovenstaande behandelingsprocedure in meer detail begrijpen.

Manoeuvers U sed voor Shoulder Dystocia:

• McRoberts Manoeuver - In deze procedure worden de heupen van de moeder gebogen en haar dijen worden op haar buik geplaatst. Dit gebeurt met de hulp van verpleegkundigen en familieleden die aanwezig zijn in de verloskamer. Deze positie vlakt het sacrale voorgebergte van de moeder af (naar binnen stekend deel van de sacrale wervel) door de hellingshoek tussen de symphysis pubis (verbinding tussen linker en rechter schaambeenderen) te vergroten. Dit helpt de symphysis pubis meer horizontaal te oriënteren om de bevalling te vergemakkelijken.
• Suprapubische druk - Dit is een poging om handmatig te helpen bij het verwijderen van de babyschouder achter de symphysis pubis. Het wordt meestal uitgevoerd door een hulpverlener die een hand net boven het schaambeen van de moeder plaatst en het achterste deel van de schouder van de baby in de ene of de andere richting duwt. Door op de schouder te duwen kan de schouder een schuine hoek maken, waardoor de bevalling soepel en gemakkelijk verloopt.
• Levering van de achterarm - Hier plaatst de helper zijn of haar hand achter de achterste schouder van de foetus en lokaliseert de arm. Deze arm wordt vervolgens over de borst van de foetus geveegd en afgeleverd. Hierdoor kan de foetus in het geboortekanaal vallen en de schouder bevrijden. Nu de posterieure arm en schouder zijn afgeleverd, is het relatief eenvoudig om de baby te draaien, de voorste schouder los te maken en de bevalling van de baby te voltooien.
• Levering van de achterste schouder - Ook wel menticoglou genoemd, dit houdt in dat een vinger of zachte katheter achter de achterste schouder van de foetus wordt geplaatst om deze naar beneden te trekken. Dit maakt het vastgrijpen van de achterarm mogelijk, waardoor het kind kan worden afgeleverd, gevolgd door aflevering van de romp.

Secundaire manoeuver:

• Wood's Screw manoeuver - Bij deze procedure wordt de voorste schouder naar de borst gedrukt en wordt de achterste schouder naar achteren gedrukt om de baby te draaien zodat deze naar achteren wijst. Dit helpt om de schouder los te laten en de baby af te leveren.
• Rubinmanoeuvre - Deze procedure omvat het duwen op het achterste oppervlak van de achterste schouder (tegen de klok in draaien), wat helpt bij het buigen van schouders over de borst. Hierdoor wordt de afstand tussen de schouders verkleind, zodat de omvang van de baby smaller wordt en goed door het bekken past.

Last Resort Techniques:

• Opzettelijke breuk van het sleutelbeen - Meestal niet geprefereerd omdat het een grote bedreiging vormt voor vitale organen zoals bloedvaten, longen, enz. Het wordt uitgevoerd om het leven van de moeder te redden, alleen als er een miskraam is.
• Gaskin All-fours manoeuver - Deze procedure houdt in dat de moeder op haar handen en knieën wordt gelegd met de rug gebogen. Dit verbreedt de bekkenuitlaat en vergemakkelijkt de aflevering. Het gaat om langdurige arbeid en is meestal een hectische en omslachtige procedure die leidt tot andere complicaties bij de moeder.
• Posterior axilla sling traction (PAST) - Dit betreft de aflevering van de posterieure foetale arm door een incisie in de baarmoeder. De bevrijde hand wordt door een andere assistent door de vagina getrokken.
• Algemene anesthesie - Werkdrukonderdrukkende middelen zoals terbutaline, nitroglycerine of uterine-ontspannende algemene anesthesie kunnen later worden toegediend, gevolgd door Manoeuvers.
• Zavanellimaneuver - Dit betreft een keizersnedeoperatie. Aanvankelijk wordt het hoofd van het kind geroteerd naar de voorste positie van de achterhoofdsknobbel en vervolgens geroteerd met behulp van constante, stevige druk, en tegelijkertijd wordt het hoofd terug in de vagina geduwd. Dit wordt onmiddellijk gevolgd door een keizersnede. Tocolytische middelen (geneesmiddelen die de bevalling onderdrukken) zoals terbutaline, nitroglycerine of uterine-ontspannende algemene anesthesie kunnen worden toegediend om dit proces te vergemakkelijken.
• Abdominale chirurgie met een incisie in de baarmoeder - Hier wordt algemene anesthesie meestal gevolgd door een keizersnede. Later roteert de chirurg het kind trans-abdominaal door de incisie van de baarmoederontsteking (insnijding in de baarmoeder), waardoor de schouders kunnen roteren (vergelijkbaar met de manoeuvreur van de houtkurketrekker). De baby wordt vervolgens door de vagina geëxtraheerd door een andere arts.
• Transabdominale schouderrotatie ("Abdominale redding") - Een incisie wordt in de buik gemaakt om de vastzittende schouders van de foetus te bereiken en handmatig te draaien totdat de foetus een vaginale bevalling kan voltooien.
• Symfysiotomie - In deze procedure is het kraakbeen van de symphysis pubica chirurgisch verdeeld. Dit verbreedt het bekken en vergemakkelijkt de bevalling. Deze procedure wordt gebruikt als alle andere opties zijn uitgesloten.

Zijn er maatregelen om Schouderdystocie te voorkomen?

Hier zijn een paar manieren om te proberen het optreden van schouderdystocie te voorkomen

• Het volgen van de foetushouding en het aanmoedigen van de baby om zich in de juiste positie te vestigen
• Het uitvoeren van oefeningen die het bekken buigen en verbreden
• Het kiezen van middenvrouwen of artsen die een ongestoorde geboorte aanmoedigen
• Het evalueren van risicofactoren en het juiste beheer van risicofactoren bij een moeder kan ook helpen bij het voorkomen van maternale complicaties die verband houden met schouderdystiocia.

Herstel van moeder en baby na de geboorte (maatregelen na de behandeling)

Er zijn geen speciale maatregelen nodig nadat het kind is geboren met een natuurlijke geboorte na schouderdystiocia. Maar als er kansen zijn op plexus brachialis, is speciale monitoring in de neonatale sectie vereist.

Een andere complicatie om op te letten is de verlamming van Erb, die een gevoelloze en verlamde arm betekent. Dit wordt meestal beter in uren of dagen, maar als het kind langdurig is, moet het misschien fysiotherapie ondergaan.

De moeder kan ernstige trauma's ondergaan als gevolg van de fysieke schade die ze heeft opgelopen tijdens de bevalling, met name ernstige bloeding. Andere emotionele kwellingen waaronder shock, schuldgevoel, depressie of zelfs woede.

Door verloskundigen zijn veel pogingen ondernomen om de toestand van schouderdystocie bij een kind te voorspellen of te voorkomen, zoals het gebruik van echografie en verschillende andere tests om macrosomische baby's te voorspellen. Er zijn ook meerdere strategieën voorgesteld om kindercomplicaties zoals brachiaal plexusletsel te verminderen door profylactische keizersnede uit te voeren. Veel potentiële medische hulpmiddelen en medicijnen zijn ook toegepast om het risico te verminderen en een veilige vaginale bevalling te bevorderen.

De manoeuvre van HELPERR is wijd verspreid en uitgevoerd om schouderdystocie en de bijbehorende complicaties te behandelen. Wanneer al deze technieken falen, worden technieken van de laatste redmiddel vastgesteld om foetale dood te voorkomen. De interne rotatiemanoeuvers helpen bij het manipuleren van de foetus, om te ontsnappen aan de afhangende schouders van de foetus en neigen de foetus in een zodanige hoek dat een vlotte vaginale bevalling wordt bevorderd.

Met de tijd en door toepassing van deze moderne methoden is het sterftecijfer voor foetussen dus afgenomen. De volledige eliminatie van complicaties bij kinderen zoals plexus brachialis, verlamming van Erb en andere verwondingen is echter nog steeds lastig. Veel onderzoekers voeren kwalitatief hoogstaande onderzoeksinitiatieven uit om preventieve maatregelen te bestuderen die dit probleem en daarmee verbonden complicaties kunnen bestrijden.