Ik gebruik mijn telefoon tijdens het geven van borstvoeding, en dat is oke
Ik schrijf dit terwijl ik borstvoeding geef.
Mijn dochter rust in de kromming van mijn elleboog, met gesloten ogen, voeten die gelukzalig lucht betreden. Terwijl ze zich voedt, snijdt mijn duim over mijn telefoonscherm en pikt woorden uit door letter R.
Godzijdank voor autocorrectie, ik denk. Godzijdank voor mijn Notepad-app. Godzijdank voor Steve Jobs.
Ik gebruik mijn telefoon bijna elke feed. Dit is iets dat natuurlijk lijkt in 2018, net zo natuurlijk als het checken van mijn e-mail in bed, of (laten we wel wezen) door Instagram op het toilet flicking. Natuurlijk helemaal niet natuurlijk. Niet natuurlijk, maar automatisch en ondenkbaar en vooral efficiënt.
Ik probeer te schrijven tijdens het voeren, kleine flarden en gedachten. Mijn telefoon wordt gevuld met half begonnen verhalen. Maar meestal kijk ik naar online babyfora. Slaaptips. Passende ontwikkelings ideeën. Ik onderzoek obsessief de voordelen van borstvoeding. Ik las over immunoverbindingen en vetzuren. En als ik uitgeput ben, is er het konijnenhol van Facebook, alle perfecte levens die niet meer in het rond lopen en niet schroeien.
Mijn dochter geeft een beetje blij snuifje en - oh, daar ben je! - mijn God, ze is mooi! Schuld klopt op mijn hart.
Ik leg de telefoon neer.
Dus laten we het gewoon ronduit vragen, dan: is het slecht om je telefoon te gebruiken tijdens het geven van borstvoeding? Natuurlijk moet je online gaan om erachter te komen.
Eén artikel tut-tuts uit 2015 dat sms'en en browsen terwijl borstvoeding 'de hechting ondermijnt'. Een ander waarschuwt dat "er ooit op het scherm van alle mobiele telefoons kan worden geschreven dat zegt: 'Waarschuwing: niet naar je baby kijken kan leiden tot aanzienlijke ontwikkelingsvertragingen'." Maar zoals zoveel dingen gerelateerd aan baby's, zijn de resultaten niet overtuigend. Het is moeilijk om iets zo groots als een wezen te bestuderen, als iemand die wordt wie ze zullen zijn, zonder dat correlatie en oorzaak zich vermengen in een gigantische pseudo-wetenschappelijke puinhoop.
Dus beschadig ik mijn dochter met mijn smartphone - nou, wie weet? Een deel van mij wenste dat het nog 2007 was, voordat de vraag had kunnen bestaan, wanneer een borstvoeding niet meer zou kunnen zijn dan dat: een borst, een baby, een pauze, een blik. Ik heb een mentaal beeld van een engelmoeder: haar op haar schouders losgelaten, opgesloten in een moment van scheve gemeenschap met haar baby.
Maar misschien is dit verkeerd. Ik krijg het vreemde gevoel dat het eigenlijk de maagd Maria is die ik me herinner van ergens een schilderij, een oude meester. En ik vraag me af of dit beeld van compromisloze, ongemedieerde, niet-iPhoned borstvoeding gewoon een andere onmogelijke standaard is. Wat de wetenschapper Joan Wolf 'de ideologie van het totale moederschap' noemt - een 'morele code waarin moeders worden aangespoord om elk aspect van het leven van hun kinderen te optimaliseren, te beginnen bij de baarmoeder'. Een systeem waarin we zijn ingesteld om te mislukken, voordat we het zelfs proberen.
Dus ik bel mijn eigen moeder. "Heb je ooit iets anders gedaan toen je me borstvoeding gaf?" Ze begrijpt de vraag niet helemaal. "Niet echt, soms lees ik een verhaal voor je zus." Maar de tv bevond zich in een andere kamer. Was het saai, vraag ik? "Het was een pauze, ik kon gaan zitten."
Ze noemt geen extatische binding. En ik vraag me af of we tegenwoordig dingen verkeerd hebben. Zittend om drie uur later weer te eten, denk ik aan de generaties vrouwen voor mij, terug en terug en terug, deze identieke verpleging pose steeds maar weer. Die vrouwen die hun kinderen voeden - niet vanwege de schoonheid ervan, om niet zoals Olivia Wilde in Glamour te zijn - maar omdat het eenvoudigweg noodzakelijk was. Voordat het diner gekookt moest worden, was het wasgoed uitgewrongen, de oudere kinderen verzorgd. Een moment uit de tijd.
Wie en wat voedt wie?
Mijn dochter opent haar ogen en zegt "ba!". Melk komt uit de hoek van haar grijns. Ze steekt haar vinger in mijn nek, wriemelt vrij en kruipt de wereld in. Ik gooi mijn telefoon op de oplader en volg haar.