10 Gedachten die geen ouder zal geven aan het hebben van hun kinderen (maar totaal toch)
Als ouders houden we meer van onze kinderen dan van wat dan ook ter wereld (behalve guacamole). Ze inspireren in ons een tot nu toe onvoorstelbare stroom van emoties en overpeinzingen. Zo veel weten we. We praten er de hele tijd over, alle mooie gevoelens die horen bij het ouderschap. Waar we het niet te veel over hebben, is dat soms niet al die overpeinzingen het soort van liefde-dovey zijn. Daarom is "een filter" een van de belangrijkste hulpmiddelen in hun opvoedingskit. Omdat het niet altijd noodzakelijk (of zelfs raadzaam) is om elke gedachte hardop te zeggen tegen onze kinderen, vooral als het gaat om sommige van de dingen die we over hen denken.
Kijk, het is niet dat we allemaal stiekem onze kinderen haten en het liefdevolle ouderlijk ding dat we aan het publiek laten zien, is allemaal nep. Het liefhebbende bovenliggende spul is heel echt. Het is eigenlijk veel leuker dan alle pisige gedachten die we hebben op een moment dat onze kinderen onaangenaam zijn dat we onderdrukken. Het doet denken aan dit briljante citaat van Dr. Horrible :
"Soms zijn mensen gelaagdEr zit iets totaal anders onder dan wat er aan de oppervlakte is ... En soms is er een derde, zelfs dieper niveau, en dat is hetzelfde als het bovenste oppervlak. Zoals met taart. "
Kortom, ouders zijn als taarten: alles wat zich binnenin afspeelt, zit vervat in de context van iets veel krachtigers. Maar elke ouder die je vertelt dat ze niet routinematig onherbergzame of liefdadige gedachten hebben over hun kinderen, is een leugenachtige leugenaar die liegt. Ik haal uit de donkere annalen van mijn eigen moeder-geest en reikende naar medeleden, ik heb een lijst samengesteld van gedachten die we regelmatig hebben over onze kinderen, maar hou te veel van hen om te horen.
"Je bent zo een klootzak."
Toen ik mijn mede- ouders deze vraag stelde - wat heb je over je kinderen gedacht dat je je raar voelt als je dat toegeeft? - dit antwoord was altijd opgenomen, altijd in die exacte woorden. Weet u waarom? Omdat kinderen helemaal klootzakken zijn. Of beter gezegd, dat kunnen ze zijn. Dat is in principe waar voor iedereen op de planeet op een bepaald moment, maar het ding met kinderen is dat ze niet weten wanneer ze echt hun eikelgedrag onder de duim moeten houden. Als ouder kan er een punt zijn waarop je maar zoveel kunt doen voordat je jezelf begint toe te geven: "Ja, je bent nu een lul."
"Dit virus dat je hebt is geweldig omdat het je de hele tijd laat slapen!"
Niemand wil hun kinderen zien lijden. Wanneer je kleintje moe is en hoest of overgeeft of pijn doet, kwetst je ermee en zou je alles doen om ze beter te laten voelen. Maar wanneer ze slapen? Niemand klagen, niemand doet pijn en alles is stil en blijft schoon. Je kunt niet toegeven dat je van dit houdt, omdat het je eeltachtig maakt, maar iedereen die in deze positie is geweest, denkt erover na. Je leest graag rustig met een kopje thee, mama. Je hebt het verdient.
"Ik denk niet dat je ooit in die oren groeit, jochie."
Iedereen denkt dat hun kind mooi is. Maar ouders zijn niet altijd volledig blind voor de fysieke grillen van onze kinderen. Het maakt ons natuurlijk niet uit, en hun unieke kenmerken maken ze nog waardevoller voor ons, maar alleen omdat we er niets over zeggen betekent niet dat we het niet merken.
"Ik vind je nu helemaal niet leuk."
Je zult altijd van je kinderen houden
maar je zult ze niet altijd leuk vinden. Of ze nu vervelend, gemeen, nijdig, zeurderig of aanhankelijk zijn, soms wil je gewoon niets met hen te maken hebben. Of soms zegt het: "We hebben op dit moment nul gemeen. Ik wil geen van de dingen doen waar je op staat te wachten. 'Maar het is goed. Liefde overwint alles, zelfs als een gigantische pijn in de kont.
"Je moet nu stoppen om me aan te raken."
Er is niets in de wereld als het krijgen van een warme, liefdevolle knuffel en kus van je kind, behalve misschien knuffelen met hen op de bank en gewoon genieten van elkaars gezelschap. Er is ook weinig meer vervelend dan constant en agressief te worden gegrepen door een kleine mens die volledig recht op jouw persoonlijke ruimte voelt. Soms wil je gewoon niet gevangen zitten onder al die genegenheid. Het is als, "We kopen je al dit speelgoed. Kun je niet een tijdje op ze klauteren? '
"Als ze gekwetst worden door dat stomme ding te doen, blijf ik ze vertellen dat ik het niet moet doen, misschien zullen ze het uiteindelijk niet meer doen."
Niet echt gekwetst, natuurlijk. Maar net genoeg van een schok voor het systeem waardoor ze verdomme voor eens in hun verdomde levens naar je luisteren.
"Je bent hilarisch als je huilt."
Ik had ooit een vriend die de deugden prees om jezelf dagelijks te laten huilen (wat overdreven lijkt, maar wat dan ook). Als kinderen maar één keer per dag huilen, zouden ouders opgestookt zijn, maar kinderen huilen over alles. Mijn zoon begon ooit te snikken omdat hij een foto van een eend zag die hem verdrietig maakte. Dus je weet wat ouders doen? We lachen. Omdat ze soms huilen om hilarische, domme redenen. Natuurlijk zijn kinderen erg gek gevoelig en doen ze niet vriendelijk tegen je, lachend in hun gezicht, dus je moet het binnen houden.
"Niet de helderste lamp, zijn Ya, Kiddo?"
Dus we hebben het feit behandeld dat onze kinderen soms idioten zijn, maf kijken, onaangenaam, irritant, emotioneel en nu, stom. Het is goed. Het zijn kinderen. Iedereen is stom als ze een kind zijn, zelfs de slimme kinderen. Maar soms valt het je op hoeveel deze kleintjes moeten leren.
"Je bent hier echt slecht in."
Soms wordt dit geamuseerd gedacht. Zoals, "Oh mijn God, je probeert nu op dans te tappen maar je zuigt en dat is schattig." Andere keren denk je dat het is wanneer je kind je "helpt" met iets of helemaal alleen, en je ongeduldig en geërgerd denken: "Ik had dit al zeventien keer kunnen doen, voor de liefde van God zou je het opschieten?" Maar in beide gevallen zeg je duidelijk niets, omdat je probeert creativiteit en onafhankelijkheid aan te moedigen en zo leren ze (in ieder geval hoop je dat, want ze hebben veel werk nodig).
"Het was de eerste keer alleen grappig. Hou je mond."
Herhaling is belangrijk voor kinderen. Ze lezen graag dezelfde boeken, kijken naar dezelfde films en eten hetzelfde eten keer op keer. Voortdurend. Onophoudelijk. De hemel helpt je op de dag dat je echt lacht om iets dat ze zeggen, omdat ze het de komende twee weken ongeveer 20 keer per dag zullen zeggen. Ik hoop dat het echt grappig was.