Dit is voor alle echte moeders
echte moeder
Hier zijn de gewone moeders, de intelligente moeders, de niet-altijd-gezonde moeders. Moeders met vuile vloeren en interessante gedachten, die zich niets aantrekken van 'witter dan wit' of handstofzuigers met turboborstel.
Hier zijn de moeders die je niet ziet in Moederdag-brochures. Ze hebben meestal geen ijswit bedlinnen. Ze zien er ouder uit dan 25. Ze hebben een leven gemaakt of twee of drie of meer - en dat is waarschijnlijk te zien.
Dit is voor de moeders in de jaren 60 en 70, die als huisreinigers werken. Buigen. Schrobben. Dweilen. Haartjes uit bad halen. Netjes gekleed, doen wat ze moeten doen, omdat ze rekeningen hebben om te betalen en allemaal super lastig vallen.
De moeder van David Jones: "Deze smetteloze vrouw is als geen moeder die ik ken."Hier zijn de moeders die vrijwilligerswerk doen. Munttorens tellen voor schoolbankieren; vullende boekenclubbestellingen, naakostuums - niets daarvan wordt gemeten aan het bbp.
Hier zijn de moeders die het te druk hebben om vrijwilligerswerk te doen.
Hier zijn de moeders wiens baby's over hen kotsen, in plaats van maagdelijk te gloeien uit maagdelijk roze kamerjassen (zie Myer-catalogus). Ze geven de voorkeur aan trackie daks over zijden kimono's, misschien met een doek over een schouder geworpen om het braaksel op te vangen.
Dit is voor de moeders wiens lichamen na de bevalling voor altijd zijn veranderd: dikkere tailles, spataderen, enzovoort. Ze springen of hoesten van schrik omdat, zoals een mannelijke chirurg me vertelde: "zodra je de menopauze hebt bereikt, valt het daar beneden weg." Toch, kijk eens naar die stoere nieuwe mensen die ze hebben gemaakt. "" Wat heb je gekregen? " vraagt ​​de sensei naar onze lokale Aikido-klas. "Groot potentieel!" schreeuwen 30 kleine stemmen.
Dit is voor de moeders wier schorten afzettingslagen hebben: cakemix, tahini, tomatensaus, dhal.
Hier zijn de moeders die geen schort hebben.
Hier zijn de moeders die liever een goed boek lezen of een fatsoenlijke film zien dan 'het favoriete kind worden' voor een dag (zie Dick Smith's catalogus).
Hier is de moeder op onze school die een acteur en zanger is. Ze begon een koor voor ouders; liet ons onze monden en lichamen strekken, geluiden opgraven waarvan we niet wisten dat we ze konden maken. Ze gaf me liedjes om te zingen voor mijn dochter. Wat een geweldig cadeau.
Dit is voor de alleenstaande moeders, zoals auteur Maxine Beneba Clarke, die 'rommelig, in flarden' schrijft, waar ze ook maar kan. Ze is misschien aan de keukentafel te vinden, 'een gedicht op de rug van een Coles-dobbelsteen opschrijven' terwijl de kinderen om haar heen staan, allebei op hetzelfde moment praten. Ze schreef ooit 45 minuten in een wachtrij van Centrelink. "Broken home / nuh uh '', gaat een van haar gedichten, " er is hier niets dat moet worden hersteld ".
Hier zijn de moeders die heel graag in een slordig bed liggen te kijken naar een kind gekleed als een ninja-kreet "Hiyaaaaah", voordat ze haar dolk in de doona steekt.
Hier zijn de moeders die liever op dit moment slapen.
Hier is de moeder met twee kinderen onder de drie die onlangs mijn eigen moeder in het ziekenhuis hebben verzorgd. Ze was zwaar zwanger en werkte nachtdienst.
Hier is de moeder die voor iemand schoonmaakt die ik ken. Ze werkt de hele dag als een bejaarde verzorger, dan scrubs en strijkijzers na uren.
Hier zijn de moeders op zoek naar een vaste bijbaan. (Succes.)
Hier zijn de moeders die voor hun eigen ouders en hun kinderen zorgen.
Op de omslag van de moederdagcatalogus van David Jones staat een jonge, blonde vrouw met dunne, gebruinde armen, zittend in een wit poolbed. Ze draagt ​​een caramel satijn hemd. Er hangt een roze slaapmasker op haar hoofd.
Deze merkwaardig steriele scène is even zorgvuldig samengesteld als een Nederlands stilleven. Er zijn roze en witte macarons en een kop en een schotel op een dienblad. Rechts van haar rust een rode stiletto met platformzolen (op onverklaarbare wijze) op een caketribune. Daarachter is er een roze handtas, ook afgebeeld als een soort delicatesse.
Rondom deze kind-vrouw zijn andere geschenken: armbanden, ondergoed, bloemen, koffietafelboeken. Haar eigen kind is vreemd afwezig. Misschien pakt hij zijn neus ergens op of rond om ninja het bed te bombarderen met met Vegemite besmeurde handen?
Waar, op dit tableau, zijn de kwaliteiten die ik associeer met moederschap: kracht, vindingrijkheid, veerkracht, vrijgevigheid, duistere humor? Deze vrouw is als geen mama die ik ken.