Haar schoonouders denken dat ze haar baby permanent 'schaadt' - dit is waarom!
In dit artikel
- Dit is wat ze moet zeggen over het hele incident
- Hoe u dergelijke negatieve interferentie zou moeten aanpakken
Als je moeder wordt, zegene iedereen zegeningen over jou en je pasgeboren baby. Ze wensen jullie allebei de allerbeste gezondheid en een levenlang geluk. Ze geven je ook de zekerheid en het vertrouwen dat je een uitstekende moeder zult zijn en goed voor je kind zult zorgen. Deze zekerheid is iets wat elke moeder zoekt in haar familie en vrienden - het opvoeden van een baby kan een zenuwslopende klus zijn! Niet iedereen heeft echter zoveel geluk dat hij een ondersteunend en liefhebbend gezin heeft. Sommigen van ons moeten elke dag alleen maar kritiek ondergaan
...over de manier waarop we ons huis houden, hoe we ons kleden - zelfs de manier waarop we voor onze baby zorgen!
Een moeder (naam niet bekendgemaakt om anonimiteit te behouden) vertelde onlangs over hoe haar schoonfamilie alles verkoos wat ze deed voor haar baby van 6 maanden oud. Elke actie van haar werd beoordeeld, elke beweging bekritiseerd. Dit maakte het - en blijft het maken - erg moeilijk voor haar om haar plicht als ouder uit te oefenen.
Zoals velen van ons die in een gezamenlijk gezin wonen, of nauwe banden met schoonfamilie onderhouden, weet u dat een bepaald niveau van advies altijd welkom is. Immers, onze schoonouders willen ook het beste voor hun kind. Wanneer deze opmerkingen echter passief agressief worden, creëert dit gewoon een onaangename omgeving voor de mentale gezondheid van de ouder en de ontwikkeling van de baby. In het geval van deze moeder, wat de dingen echt lelijk maakte, is hoe haar schoonouders niet alleen hun meningen beperkten tot haar of haar baby. Ze gingen zelfs door met klagen over de opvoedingsvaardigheden van de moeder voor haar man!
Dit is wat ze moet zeggen over het hele incident
"Over het algemeen zijn het goede mensen, eerlijk. Maar ik heb de indruk dat hun favoriete tijdverdrijf is om te klagen over mijn dochter van zes maanden oud. Dit gebeurt al sinds ze uit de 'aardappelfase' is.
"Ze denken dat ik haar gewoonten bederf"
Natuurlijk koeren, kussen en aanbidden ze haar. Ze houden van haar, maar in tegenstelling ze voortdurend kritiek op haar gedrag. In een babystem. "Aww, baby houdt niet van haar vaders tante", "aww, alles wat baby wil doen is huilen en slapen en vasthouden aan mama", "baby is eraan gewend geraakt rondgedragen te worden, hoe erg" enzovoort.
Nu zou het prima zijn als iemand het een of twee keer zei elke keer dat we elkaar ontmoeten. Maar elke persoon zegt het een meervoudig aantal keren, elke keer dat we elkaar ontmoeten, klopt dat nu.
"Ze denken dat ik mogelijk schadelijk voor haar ben"
Zelfs als ik mijn dochter in een positief daglicht probeer te krijgen, slagen ze er zelfs in iets negatiefs te zeggen. Op een keer wilde ik het vermogen van mijn kind om te zitten aantonen, dus ik zette haar op mijn stoel en bleef naast haar terwijl ik in mijn handen zweefde. Onmiddellijk moest ik dit horen: "Mama doet zulke gevaarlijke dingen met baby."
Wauw! Ik denk dat ik een heilige ben, omdat ik niet de minste reflexen geef bij het horen van die woorden. Maar binnen was ik woedend.
"Ze denken dat ik een slecht ouder ben"
In feite heb ik het gevoel dat ze me constant als een slechte ouder laten voelen door hun aanval van zinloze opmerkingen. En erger nog, ze blijven kritiek uitoefenen op een klein kind dat zich alleen kan uitdrukken door het spectrum van lachen en huilen.
Natuurlijk zal ze je gevoelens niet overwegen als je te hard en in haar gezicht zit.
Natuurlijk zal ze ongemak uiten als je haar harde kusjes opdringt.
Natuurlijk gaat ze huilen en naar me reiken als ze moe is en drie mensen tegelijkertijd proberen te laten glimlachen.
Ze is niet hetzelfde als haar onstuimige neven en nichten. Ze is gevoelig en nieuwsgierig, ze geeft de voorkeur aan rustigere omgevingen, ze leert omgaan met stimuli. Ze is geen speelgoed. Ze is een mens en heeft haar sympathieën en antipathieën.
"Ze klagen over mij aan mijn man"
Dus klagen wat je wilt, maar ze zal niet worden gegoten in een 3-jarige energieke jongen die je van haar verwacht. Maar dat is niet alles, nee. Ze klagen niet alleen over haar. Ze moeten ook klagen bij mijn man dat ik mijn eigen dochter verdedig. En mijn man? Hij is net als zijn familie. '
Hoe u dergelijke negatieve interferentie zou moeten aanpakken
Al deze gevallen zijn niet alleen beperkt tot deze moeder, maar komen ook veel voor in verschillende huishoudens. Maar onthoud: er wordt terecht gezegd dat 'mama de beste weet'! De opmerkingen en inmengingen van ouderlingen mogen het opvoeden van uw kind niet in de weg staan. U bent immers de 'verantwoordelijke' om de toekomst van uw kind vorm te geven, niet zij.
1. Neem de leiding en spreek het uit
Agressie van welke vorm dan ook is giftig. Wanneer je wordt onderworpen aan een constante tirade van passief agressief gedrag, wordt het moeilijk om je kind op een positieve manier te voeden. Daarom zou een bijtend en kritisch denken geen optie moeten zijn. Het enige waar u aan moet denken, is uw 'tone of voice'. Ja, dat maakt het verschil. Met respect uw in-wetten bedanken voor hun advies, maar maak duidelijk dat u misschien ook zelf dingen moet uitzoeken.
2. Doe niet mee
Een reactie wordt waarschijnlijk meer gewaardeerd dan een reactie. Tenzij absoluut noodzakelijk, reageer niet op of reageer niet op hun kwetsende opmerkingen, in plaats daarvan gewoon glimlachen en het van je rug laten rollen. Je lichaamstaal is hier erg belangrijk, dus let op: rol niet met je ogen of herschik de situatie niet.
3. Laat je echtgenoot binnentreden
Ouderschap is een teaminspanning - het gebeurt niet door de investering van slechts één persoon. Maar soms lijkt je man, of het enige vertrouwens- en ondersteuningssysteem waarvan je dacht dat je er altijd op kon rekenen, 'de zijde van' zijn ouders te houden en niet jijzelf. Sommigen van ons hebben de situatie meegemaakt toen zijn moeder de eerste vertrouweling van de man was, en niet zijn vrouw. De man kan het ook moeilijk vinden om je mening over die van zijn moeder te zien of te ondersteunen. Het is essentieel om begrip te hebben voor uw partner, ongeacht wie wat zegt. Je moet in gedachten houden dat hij ook voor je baby zorgt en nooit iets zal doen dat in strijd is met de interesses van de baby. Zorg voor begrip en geef uw man de kans om in te stappen wanneer een situatie daarom vraagt.
Ouder zijn is een zware klus met eigen beloningen en uitdagingen. Aan de ene kant moet je opkomen voor je kinderen en aan de andere kant word je altijd gevolgd met havikogen op elke beweging die je maakt. Maar er komt een tijd dat je een lijn moet tekenen. Jij bent de moeder en jouw beslissing over je baby moet definitief zijn, laat staan ​​wat je schoonfamilie of iemand anders in het gezin zegt.
Bron: //www.reddit.com/r/Parenting/comments/5qgg43/rant_inlaws_love_to_complain_about_my_6_mo/