Een baby krijgen: verwachtingen versus realiteit
Mensen houden ervan om je te waarschuwen voor wat je kunt verwachten als je een baby krijgt, maar ze kunnen ver weg zijn als het gaat om de realiteit, zoals deze punten laten zien.
1. De schattigheid
Mensen vertellen je dat je je baby zult waarderen, maar je kunt je moeilijk voorstellen hoe dat in werkelijkheid zal voelen.
De waarheid is dat niets me kan voorbereiden op hoe schattig ik mijn eigen baby's vond.
Ik was volkomen gebiologeerd door hen.
Van hun perfecte kleine oren, die eruit zagen alsof ze met de hand waren gemaakt van klei, tot hun kleine, milde tenen, smolt mijn hart tot het niets meer was dan een plas brij aan mijn voeten.
2. De slaap
Zoals alle zwangere vrouwen, was ik gewaarschuwd dat baby's niet veel slapen.
Wat ik niet wist, was dat mijn baby een hamer zou nemen en de slaap in een biljoen kleine stukjes zou slaan.
Ik wist niet dat mijn baby me dan een kleine scherf van die rotzooi zou overhandigen en dat ik ernaar zou kijken, volkomen in de war, en gaan, 'hè? Wat is dit?'
En mijn baby zou zeggen: 'Het is slapen.'
En ik zou gaan, 'Eh, nee. Ik heb eerder geslapen. Dit lijkt niets op slapen. '
3. Het huilen
Natuurlijk was ik gewaarschuwd dat baby's huilen.
Maar de realiteit van het hebben van een huilende baby is zoveel lichtjaren verwijderd van die blasé verklaring - "Baby's huilen" - dat het net zo goed in het Swahili had kunnen worden gesproken.
Toen ik naar mijn baby huilde, voelde het alsof mijn baby letterlijk bovenop mijn hart zat en kleine stukjes van mijn hartspier afscheurde.
Geen wonder dat het pijn doet als ze huilt, dacht ik, terwijl een ander klein stukje van het hart werd afgekneld.
4. De wereld
Dingen zullen anders zijn nadat de baby komt, mensen waarschuwen je.
Wat ze moeten zeggen is dat de hele wereld nu anders is.
Voordat een baby werd geboren, vulde mijn wereld een heel universum.
Nadat ze was aangekomen, had ik het gevoel dat ik me in de kleinste hoek van de kleinste kamer in het kleinste huis had gevestigd - een plek waar de was, de dutjes van mijn baby en het douchen zo belangrijk waren, ze vulden het grootste deel van mijn dagen.
Het voelde raar, maar toch vreemd geruststellend om in dat kleine hoekje te leven, maar het was ook voorlopig oké, omdat die hoek alles had wat ik nodig had.
5. De liefde
Hier is de biggie. Je zult nooit zo'n liefde voelen, zeggen ze. De liefde maakt alles de moeite waard, hoor je.
Ja, ja. Ja ja ja ja ja.
De liefde. Oh, de liefde.
Het is alles. Het is echt. Het is het spul van het leven, deze liefde. Het is de essentie van al het goede in de wereld.
Het is dat moment van opwinding wanneer je je verjaardagscadeaus opent als een zesjarig kind, waarbij je vrolijke tanden een enorme grijns vormen terwijl je dat veelgevraagde koolblokkenjongetje wiegt.
Het is zonneschijn op een weide, boterbloem-gele madeliefjes en sprankelende straatverlichting in de regen.
Het is elk cliché, verward en geroost en hervormd om iets zo spectaculairs te creëren, het schijnt door al het wassen, en huilen en uitputting, om deze gloed te vormen die alles goed maakt.
Het is echt onbeschrijfelijk.
Ik denk dat ze het uiteindelijk toch wel goed hadden.