Gefeliciteerd, je pasgeborene is prima, maar ...
Ik denk dat ik die dag nooit zal vergeten. Die woorden van de dokter zijn nog vers in mijn gedachten.
Ik had een gezonde zwangerschap, alles was mooi. De gezondheid van mijn baby was ook geweldig tijdens mijn zwangerschap. Tijdens mijn laatste echografie kreeg ik te horen dat mijn baby in een schuine positie was en daarom zouden we een C-sec nodig hebben. Ik was er helemaal klaar mee, zolang ik mijn baby maar in mijn armen had.
Ik beviel van een jongetje. Ik was heel blij en de rest was dat ook. Toen het tijd was om uit het ziekenhuis te worden ontslagen, vroeg de arts van mijn baby me om na een paar dagen weer naar het ziekenhuis te gaan, omdat ze een extra geluid kon horen met de hartslag van mijn baby.
Ik kon niet vergeten wat ze zei en was heel bang wat er mis kon gaan. Na 4 dagen bezochten we het ziekenhuis opnieuw, hoewel ik tegelijkertijd erg angstig en bang was, me afvragend wat de dokter zou zeggen. We gingen zitten in de kamer. De arts haalde haar stethoscoop af en onderzocht de hartslag van mijn baby, ik voelde mijn eigen hartslagen als een snelle trein ruisen.
Na een tijdje zijn de woorden die de dokter me vertelde, iets dat ik nooit zal vergeten. Ze zei dat ze een extra geluid kon horen met de hartslag van mijn baby en er is een mogelijkheid dat hij een gat in zijn hart zou kunnen hebben!
Mijn wereld stortte in. Alles leek zwart te zijn. Ik kon niets voelen, mijn lichaam was gevoelloos geworden. Ik brak net op dat moment in tranen uit. Mijn kleine engel was net in mijn leven gekomen en ik kon het niet verdragen dat een kras die naar hem toekwam en een gat in zijn hart had, onvoorstelbaar was.
Ik huilde gewoon voortdurend en vocht met mijn God, hoe kon hij dit mijn zoon aandoen? Waarom?
. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen en hoe ik hiermee om moest gaan. Was dit vanwege mij? Heb ik iets verkeerd gedaan? Deze vragen achtervolgden mij elke dag.
Nu is mijn zoon 2 jaar oud. Hij had een openhartoperatie toen hij 1 jaar klaar was om het gat in zijn hart te sluiten. Hij had een succesvolle operatie en met Gods zegen is gezond en super duper actief en ondeugend.
Het was alsof mijn engel twee keer werd geboren. Hij kreeg een tweede leven, een nieuw leven. Een nieuw hart. Mijn baby was terug naar mij, gelukkig en gezond. Mijn man, mijn ouders en mijn familie waren mijn grootste supporters in deze moeilijke tijd.
Het moederschap is prachtig, het moederschap is moeilijk. De liefde van een moeder voor haar kind is iets dat niet kan worden vervangen door iets in deze wereld. Een moeder zal vechten en doorgaan wat haar op weg is om haar baby veilig te zien. Ongeacht hoe groot iemand wordt, maar voor een moeder zal haar baby altijd een baby blijven, ongeacht de leeftijd. Een moeder zal nooit de hoop verliezen. Nooit. Dat is hoe sterk de band is!
Disclaimer: de meningen, meningen en standpunten (inclusief inhoud in welke vorm dan ook) die in dit bericht worden uitgedrukt, zijn die van de auteur alleen. De juistheid, volledigheid en geldigheid van verklaringen in dit artikel zijn niet gegarandeerd. Wij aanvaarden geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten, weglatingen of voorstellingen. De verantwoordelijkheid voor intellectuele eigendomsrechten van deze inhoud berust bij de auteur en eventuele aansprakelijkheid met betrekking tot inbreuk op intellectuele-eigendomsrechten blijft bij hem / haar.