8 Veelvoorkomende zwangerschapscomplicaties om op te letten
Complicaties zijn gezondheidsproblemen die zich voordoen tijdens de zwangerschap en waarbij de gezondheid van de moeder, de baby of beide kan spelen. Complicaties kunnen zelfs worden ervaren door vrouwen die al eerder gezond zijn geweest en degenen die eerder problemen hebben gehad, hebben een hogere kans om ze opnieuw te ervaren. Complicaties kunnen van de zwangerschap een risicovolle zwangerschap maken die regelmatige zorg en controle vereist. Hoewel de meeste zwangerschappen ongecompliceerd zijn, is het nuttig om te weten welke waarschijnlijk van invloed zijn op zwangere vrouwen.
De hier samengestelde lijst met zwangerschapscomplicaties bespreekt verschillende vaak voorkomende complicaties tijdens de zwangerschap waar alle aanstaande moeders op moeten letten.
1. Miskraam
Miskraam is een verlies van zwangerschap in de eerste 20 weken van de zwangerschap en is ook bekend als een "spontane abortus" in de medische kringen. Meer dan 80 procent van de miskramen vindt plaats binnen 12 weken en ongeveer 10-20% van de zwangerschappen die bekend zijn eindigen in een miskraam. Het wordt gekenmerkt door vaginale vlekken of bloedingen die gepaard kunnen gaan met buikpijn en krampen. Wanneer deze symptomen worden waargenomen, moet u onmiddellijk contact opnemen met uw arts of verloskundige, zodat zij verdere tests kunnen uitvoeren, zoals een echografie of een bloedtest om een miskraam te bevestigen.
Miskraam is een van de meest voorkomende zwangerschapscomplicaties in het eerste trimester en er wordt gedacht dat ongeveer 50 tot 70 procent optreedt als gevolg van chromosomale afwijkingen in het bevruchte eitje, zoals een verkeerd aantal chromosomen in het ei of het sperma. Soms kunnen problemen tijdens het kritieke proces van vroege ontwikkeling ook leiden tot een miskraam, zoals een embryo met fysieke defecten of een ei dat onjuist implanteert. Het is bekend dat factoren zoals leeftijd, chronische aandoeningen, baarmoeder- of baarmoederhalsproblemen, een voorgeschiedenis van aangeboren afwijkingen, levensstijlkeuzes zoals roken en drugsmisbruik het risico op miskramen verhogen.
2. Vroegtijdige arbeid en geboorte
Voortijdige of vroeggeboorte is wanneer vrouwen regelmatige weeën krijgen die resulteren in verwijding of uitdunning van de baarmoederhals (efface) voordat ze 37 weken bereiken. Een vroeggeboorte is wanneer de baby wordt afgeleverd vóór 37 weken en het wordt als te vroeg beschouwd. Maar vroegtijdige bevalling betekent niet dat de baby te vroeg zou zijn. Ongeveer de helft van de vrouwen die te vroeg geboren zijn, blijft doorgaan met 37 weken of later. Ongeveer een derde van de vroeggeborenen is gepland als de moeder of de baby een complicatie heeft en het niet goed gaat in gevallen zoals ernstige pre-eclampsie of als de groei van de baby is gestopt. Het medische team kan dan vroegtijdige arbeid veroorzaken of een C-sectie uitvoeren vóór 37 weken.
De symptomen van vroeggeboorte omvatten:
- Hoger dan normaal vaginale afscheiding
- Lekkende waterige vloeistof die slijmerig is zoals bloedig of getint is met bloed.
- Meer dan vier weeën in een uur met of zonder buikpijn, menstruatie-achtige krampen
- Druk in het bekkengebied met een gevoel dat de baby naar beneden duwt
- Lage rugpijn die saai of ritmisch aanvoelt, wanneer u niet eerder rugpijn hebt gehad
3. Pre-eclampsie
Pre-eclampsie is een van de hoog-risico zwangerschapscomplicaties die meestal tijdens het derde trimester optreedt, maar kan op elk moment na de tweede helft van de zwangerschap of zelfs tot zes weken na de bevalling beginnen. Pre-eclampsie leidt tot hoge bloeddruk doordat de bloedvaten de vitale organen in het lichaam zoals nieren, lever en hersenen vernauwen en beschadigen. De aandoening kan in sommige gevallen geen symptomen veroorzaken, maar kan mogelijk levensbedreigend zijn. Beperkte bloedtoevoer naar de baarmoeder van pre-eclampsie veroorzaakt problemen zoals te weinig vruchtwater, slechte groei en placenta-abruptie. De aandoening kan ervoor zorgen dat kleine bloedvaten vocht lekken in lichaamsweefsel, wat resulteert in zwelling (oedeem) en wanneer de kleine bloedvaten in de nieren lekken, morsen sommige eiwitten uit het bloed in de urine.
De symptomen van pre-eclampsie omvatten:
- Zwelling of wallen in het gezicht en rondom de ogen
- Zwelling in handen, voeten en enkels
- Gewichtstoename van meer dan 2 kg per week (wat vaak het gevolg is van waterretentie)
Niet alle vrouwen met gewichtstoename of zwelling hebben echter pre-eclampsie. Als u symptomen opmerkt zoals ernstige hoofdpijn, veranderingen in het gezichtsvermogen, misselijkheid en braken samen met de rest van de waarschuwingssignalen, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts.
4. Laag vruchtwater (Oligohydramnios)
Het vruchtwater vult de vruchtzak die de zich ontwikkelende baby beschermt en ondersteunt. Zijn functie beschermt de baby tegen schokken, handhaaft een constante temperatuur in de baarmoeder, beschermt tegen infecties en voorkomt compressie van de navelstreng waardoor de zuurstoftoevoer van de baby afneemt. Normaal neemt de hoeveelheid vruchtwater toe tot het begin van het derde semester en na 34 tot 36 weken neemt het geleidelijk af. Als er te weinig vruchtwater is, wordt de aandoening oligohydramnion genoemd. Het wordt gemeten met een echografie om de vruchtwaterindex (AFI) te controleren. In het derde semester zou een normale maat tussen 5 en 25 cm liggen. minder dan 5 cm wordt als laag beschouwd. Lage niveaus van vruchtwater kunnen afwijkingen aan de foetus veroorzaken wanneer het in het eerste of tweede trimester optreedt. Arbeid veroorzaakt bij vrouwen die bijna voldragen zijn aan een laag vruchtwater als de baby niet goed kan bloeien of de moeder pre-eclampsie heeft.
5. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap treedt op wanneer een bevruchte eicel buiten de baarmoeder wordt geïmplanteerd. Deze toestand is potentieel gevaarlijk en moet onmiddellijk worden behandeld. Ongeveer 2 procent van de zwangerschappen is ectopisch en aangezien er geen manier is om een ectopische zwangerschap in de baarmoeder te transplanteren, moet deze worden beëindigd. Het komt voor wanneer, na de conceptie, het bevruchte ei door de eileider stroomt op weg naar de baarmoeder. Als de buis het ei niet in de richting van de baarmoeder kan stuwen of wordt geblokkeerd of beschadigd, kan het ei daar implanteren en zich blijven ontwikkelen. Omdat de meeste buitenbaarmoederlijke zwangerschappen plaatsvinden in de eileiders, worden ze vaak tubaire zwangerschappen genoemd. Niet-herkende ectopische zwangerschappen kunnen resulteren in een gescheurde eileider die ernstige inwendige bloedingen en buikpijn veroorzaakt, gepaard gaand met buisbeschadiging, buisverlies en fataal kunnen zijn als het bloeden zwaar is.
6. Zwangerschapsdiabetes
Het is een van de meest voorkomende problemen tijdens de zwangerschap en treedt op als een vrouw die vóór de zwangerschap geen diabetes had, deze tijdens de zwangerschap ontwikkelt. Zwangerschapsdiabetes kan ervoor zorgen dat de bloedsuikerspiegels te hoog worden en is een ernstig probleem voor de baby. In tegenstelling tot andere typen is zwangerschapsdiabetes niet permanent en de bloedsuikerspiegel wordt weer normaal nadat de baby is geboren. Het zorgt er echter voor dat een vrouw 25 tot 50 procent van het risico loopt om op latere leeftijd diabetes type 2 te ontwikkelen. Dieetplan voor zwangerschapsdiabetes kan een optie zijn die het overwegen waard is.
7. Placenta Previa
Placenta praevia is een aandoening waarbij de placenta ongewoon laag in de baarmoeder ligt, naast de baarmoederhals ligt of deze bedekt. De placenta bevindt zich onder normale omstandigheden dicht bij de bovenkant van de baarmoeder en voorziet de baby van voedingsstoffen via de navelstreng. Hoewel het vroeg in de zwangerschap geen probleem is, kan het, als het tijdens de zwangerschap gevaarlijk laag blijft, bloedingen en andere complicaties veroorzaken. Echoscopie scant tijdens de zwangerschap, controleert de toestand en corrigeert zichzelf meestal bij een klein percentage van de vrouwen. De aandoening komt voor in maximaal 1 op de 200 bevallingen en aangezien de placenta dichtbij de baarmoederhals ligt, moet de baby door een c-sectie worden afgeleverd.
8. Infecties tijdens de zwangerschap
De baby is goed beschermd tegen de meeste voorbijgaande ziekten door het lichaam van de moeder, zoals een verkoudheid of een maagblessure. Maar sommige ziekten kunnen zowel de moeder als de baby schade toebrengen met gevolgen zoals aangeboren afwijkingen bij het kind. Sommigen van hen omvatten:
- Bacterial Vaginosis (BV): Vaginale infectie gekoppeld aan vroeggeboorte en laag geboortegewicht bij baby's
- Groep B Strep (GBS): bacteriële infectie die dodelijk kan zijn voor de baby als deze tijdens de bevalling wordt doorgegeven
- Cytomegalovirus (CMV): virale infectie die leidt tot gehoor- en gezichtsverlies en andere handicaps
- Toxoplasmose: Parasitaire infectie bij doorgeven van moeder naar baby leidt tot zicht- en gehoorverlies en andere handicaps
- Urineweginfecties (UTI): bacteriële infecties die vroegtijdige bevalling kunnen veroorzaken
Hoewel complicaties zorgen baren, zijn ze geen reden tot wanhoop. Gecompliceerde zwangerschappen als het wordt verzorgd en regelmatig wordt gecontroleerd, kunnen voor zowel de moeder als de baby goed uitpakken.
Achterstallige zwangerschap
Hoe een pretermatch te voorkomen